Дарэчы, прадстаўнікі гэтай рэдкай прафесіі, што заўсёды на пасту, сёння адзначаюць сваё прафесійнае свята.
Работнікаў і ветэранаў органаў і падраздзяленняў па надзвычайных сітуацыях павіншаваў Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка. Сёння служба выратавання - гэта больш за тысячу баявых падраздзяленняў. На іх рахунку сотні выратаваных жыццяў і тысячы патушаных пажараў, прычым як у Беларусі, так і за мяжой. Вось ужо 10 гадоў авіяцыя беларускага МНС дапамагае з ліквідацыяй надзвычайных здарэнняў і ў іншых краінах - Турцыі, Грэцыі, Сербіі. Працу нашых ратавальнікаў годна ацанілі і ў Грузіі - у барацьбе з вогненнай стыхіяй у Баржомскай цясніне. Чым сёння жыве ведамства, якіх ратавальнікаў па праве можна назваць крылатымі. Юрый Шаўчук пра тых, хто заўсёды спяшаецца на дапамогу.
Разам з супрацоўнікамі РАСН свае навыкі ў паветры сёння адточвае і авіяцыя. Філігранная дакладнасць для гэтых пілотаў - адна з найважнейшых характарыстык. Бо часам з вышыні некалькіх сотняў метраў яны павінны скінуць тоны воды на ачаг узгарання. А часам, каб эвакуіраваць параненых, верталёт літаральна завісае ў паветры над невялікім пятачком зямлі. А нядаўна верталёты МНС атрымалі магчымасць трансфармавацца ў рэанімацыю. Таму, калі таго запатрабуе сітуацыя, ратавальнікі ў сціслы тэрмін змогуць не толькі шпіталізаваць пацярпелых, але і аказваць ім на борце першую медыцынскую дапамогу.
Без сумненняў, такая паветраная рэанімацыя выратуе не адно чалавечае жыццё, бо як ляцець хутчэй за вецер гэтыя людзі ведаюць не па чутках. Дзякуючы аператыўнасці гэтых пілотаў больш за 70 чалавек ужо атрымалі свой другі шанц на жыццё. Менавіта столькі аперацый па дастаўцы донарскіх органаў за сваю 15-гадовую гісторыю правяла авіяцыя МНС. Тут распавядаюць, што часам падчас транспарціроўкі донарскіх органаў працаваць даводзілася ў экстрэмальных умовах. Аднойчы нават прыйшлося садзіцца ў Гомелі падчас сапраўднага шторму. Справіліся. Бо калі ў цябе ў літаральным сэнсе ў руках чалавечае сэрца, рызыкаваць або няма, гавораць тут, не думаеш.
А яшчэ маніторынг пажаранебяспечнай абстаноўкі, транспарціроўка габарытных грузаў і, вядома, тушэнне лясных пажараў. Як у Беларусі, так і за мяжой. Гэтым летам у Грузіі нашы лятаючыя ратавальнікі чарговы раз даказалі свой высокі прафесіяналізм.
Альберт Саліхаў быў адным з 10 беларусаў, якія тушылі вогненную стыхію ў Баржомскай цясніне.
Афіцэр гаворыць, што сябе ніхто не шкадаваў. Працавалі кожны дзень па 15-20 гадзін. За час камандзіроўкі наш Мі-26 скінуў на палаючыя лясы 750 тон вады. Беларусы працавалі прыкладна на чвэрці ахопленай агнём плошчы, а на радзіму адправіліся толькі пасля таго, як стыхія ў Грузіі цалкам была ліквідаваная.
Першы раз байцы беларускага МНС адправіліся на пажар у Грэцыю яшчэ 10 гадоў таму. Вось кадры з гэтай спецаперацыі, на якіх добра бачна, у якіх умовах даводзілася працаваць. Тады нашы ратавальнікі выратавалі сотні тысяч гектараў лесу.
А пасля гэтага былі вылеты ў Турцыю і Сербію.
На Балканах нашы лётчыкі дапамагалі пацярпелым ад наймацнейшай паводкі.
Зразумела, што ў такіх экстрэмальных умовах патрэбна самая надзейная тэхніка. У нашай авіяцыі такая ёсць - два легендарныя Мі-26. Аналагаў гэтых верталётаў няма ў свеце. Гэта гіганцкая пажарная машына з лопасцямі, якая за адзін раз можа скінуць на зямлю 15 тон вады. А калі спатрэбіцца, Мі-26 лёгка падніме ў паветра 20 тон грузаў, а пілоты, нібы кранаўшчыкі, усталююць купал на сабор або трубу на ЦЭЦ.
Апроч сваёй асноўнай працы ў гэтай супрацоўніцы МНС ёсць хобі. Менавіта супрацоўніцы! Бо Мі-26 тут называюць ластаўкай. Ластаўка - зорка, яна здымаецца ў фільмах. Вянком кар'еры сталі здымкі ў "Моцным арэшку" разам з Брусам Уілісам.
Яны гатовыя прыляцець на дапамогу нібы супермены: не задумваючыся і імгненна. Але пілоты, як і іншыя іх калегі па цэху, не лічаць сябе супергероямі. Яны проста выконваюць сваю працу. І як нам распавёў у інтэрв'ю баец РАСНа Міхаіл Жданеня, ніхто і ніколі з іх не задумваецца, а ці варта. Вядома ж, варта, бо яны самі выбралі гэты шлях: рызыкоўны і цярністы, але такі неабходны для тых, хто трапіў у бяду.
