Мінскі школьнік збірае гісторыю Вялікай Айчыннай вайны з першых вуснаў

Са школьнай лаўкі на перадавую ўспамінаў… Мінскі школьнік збірае гісторыю Вялікай Айчыннай вайны з першых вуснаў. За пяць гадоў - больш як сто аўтабіяграфічных фактаў ад герояў вайны, франтавікоў, вязняў канцлагераў. Усе матэрыялы разам з фатаграфіямі таго часу і партрэтамі ветэранаў юны валанцёр размяшчае ў спецыяльна створаную групу ў сацыяльных сетках. Апроч ваеннага летапісу, хлопец дапамагае ўдзельнікам вайны ў побыце. І зараз, напярэдадні свята Перамогі, школьнік папаўняе скарбонку сваіх добрых спраў. Пачуць і распавесці аб жыцці тых, хто за цаной не пастаяў, і ўбачыць слёзы радасці ў вачах, якія бачылі страшную вайну і Вялікую Перамогу. 

Расказвае Марына Мураўёва.

Напярэдадні Дня Перамогі Раман Зінчанка прыйшоў у госці да свайго добрага сябра. Менавіта так цёпла валанцёр ставіцца да тых, чые гісторыі сабраў у сваёй групе ў сацыяльных сетках. Усяго 93 аповеды ўдзельнікаў Вялікай Айчыннай аб вайне, подзвігах і героях. Сярод якіх - Іван Сакольчык, які прыйшоў на фронт яшчэ дзіцем. 

У пачатку вайны разам з аднагодкамі ён дапамагаў параненым салдатам, збіраў пакінутую на полі бою зброю. Пасля быў у падполлі сувязным пры штабе атрада "Буравеснік". Сустрэча з баявымі таварышамі з Батальёна беларускіх арлянятаў для Івана Сакольчыка падзея заўсёды радасная. Сёння больш чым з сямі сотняў арлянятаў засталося менш як 20.

У 1971 годзе валанцёры заняліся пошукам былых юных падпольшчыкаў, партызан, сыноў і дачок палкоў. Так пачаў сваю гісторыю Батальён беларускіх арлянятаў. Марат Казей, Ціхан Баран, Юрый Жданко… Аб героях Батальёна беларускіх арлянятаў друкавалі артыкулы ў часопісах, аб подзвігах пісалі кнігі. 

Наша здымачная група разам з юным валанцёрам вырашыла ажыццявіць мару Івана Сакольчыка - пабываць на месцах баявой славы.

Менавіта ў гэтых краях пасля спалення роднай вёскі разам з малодшым братам Міхаілам наш герой пайшоў у партызаны. 

Падчас вайны ў Дзяржынскім раёне было каля 10 тысяч партызан. Ваенна-гістарычны комплекс у Станькаве - гэта дакладная рэканструкцыя партызанскіх лагераў, якія размяшчаліся ў наваколлях. Тут і салдацкія зямлянкі, медсанчасць, лазня і нават лясная школа. Шматлікія ў ёй атрымлівалі свае першыя зялёныя атэстаты. 

Іван Сакольчык да вайны скончыў толькі шэсць класаў. Давучваў грамату ўжо ў зямлянцы. 

Ускласці кветкі на магілу Марата Казея - яшчэ адна здзейсненая мара ветэрана. Піянера-героя Іван Сакольчык не ведаў асабіста, але меў зносіны з яго сястрой яшчэ ў ваенныя гады. 

Наперадзе ў Рамана - школьныя іспыты, выпускны і паступленне. Сваё жыццё ён плануе звязаць з прафесіяй журналіста. Каб распавесці яшчэ не адну гісторыю пра ваенны подзвіг і сапраўдную мужнасць.