Першамай у Беларусі - гэта заўсёды яркае свята з кірмашамі, канцэртамі і народнымі гуляннямі. У Мінску ўрачыстасці пачаліся з ускладання кветак і вянкоў да помніка Леніна. На плошчу Незалежнасці прыйшлі прадстаўнікі Кампартыі, грамадскіх арганізацый і моладзь. Маштабныя святочныя мерапрыемствы разгарнуліся і ў парку Перамогі. Яны таксама пачаліся з ускладання кветак да стэлы "Мінск - горад-герой". Абавязковым атрыбутам сённяшняга свята з'яўляецца і ўшаноўванне лепшых па прафесіі. А яшчэ 1 мая - гэта добрая нагода пагаварыць аб рынку працы.
Сучасны погляд на свята з больш чым стогадовай гісторыяй - у рэпартажы Святланы Лук’янюк. Гэтае свята для цяперашняга пакалення родам з СССР. Хоць з'явілася яно значна раней. Частка гісторыі кожнай сям'і і ўсёй вялікай краіны ў цэлым. Як напамінкі аб ім - фота з усмешкамі на тварах. А як інакш, была вясна, цёпла і выхадныя. Магчымасць сустрэцца з калегамі за прахадной і проста пагуляць па горадзе. Вядома, усёй сям'ёй.
Застаўшыся ў шматлікіх архівах у чорна-белых тонах, сёння яны папаўняюцца і кадрамі ў колеры. З дзяржаўных святаў Першамай з самай доўгай гісторыяй. Праўда, традыцыйныя шэсці па галоўных праспектах краіны савецкіх пор сёння змяняюцца ўрачыстымі мерапрыемствамі ў парках. Ды і атрыбутыкі дадало надвор'е. Акрамя шароў, рознакаляровых расцяжак з надпісамі працоўных калектываў і флагаў, сёння ў парку і рознакаляровыя парасоны.
Так хаваліся ад дажджу, і ён не стаў вялізнай перашкодай. У сталіцы Дзень працы збіраў на святочныя мерапрыемствы ў парку Перамогі.
Пачаліся яны з ускладання вянкоў ля стэлы "Мінск - горад-герой". А пасля калектывы прадпрыемстваў, банкаў, заводаў, працоўныя дынастыі і прафсаюзны актыў падцягнуліся да галоўнай пляцоўкі.
Віншаванні сёння гучалі і са сцэны. Іх лейтматыў: калі ёсць стабільнасць, можна пераадольваць любыя складанасці. Федэрацыя прафсаюзаў выступае за канструктыўны сацыяльны дыялог у рашэнні працоўных пытанняў.
Міхаіл Орда, старшыня Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі:
"На жаль, ёсць у нас у грамадстве і людзі і сілы, ад якіх мы сёння чуем толькі адны папулісцкія заявы і толькі крыкі. І калі мы пытаемся: куды яны нас заклікаюць? Яны нас заклікаюць да нестабільнасці. Што такое нестабільнасць, гэта, перш за ўсё, спыненне прадпрыемстваў, арганізацый, гэта нявыплата зарплаты, спыненне транспарту, нявыплата пенсій. Гэта хаос. І мы гаворым, што сёння такі шлях не патрэбен. Паколькі мы бачым гэта з гісторыі - пакутуе просты чалавек. Сёння нам у Беларусі патрэбна мірная стваральная праца".
Дзень працы - як раз нагода пагаварыць аб вакансіях і новых рабочых месцах. Сёлета іх з'явіцца не менш чым 70 тысяч. Але размова не толькі аб колькасці, але і аб якасці. Адкрываюцца высокатэхналагічныя прадпрыемствы. Ужо сёння на такіх вытворчасцях зарплата вышэй, чым сярэдняя па краіне.
А для тых, хто добрасумленна працуе 1 Мая - ушаноўванне, прызы і падарункі. І добрая магчымасць яшчэ раз сказаць дзякуй, напрыклад, за чысты і дагледжаны горад. Ім захапляюцца турысты, гэтым ганарымся і мы. Цэнтральны раён сталіцы гатовы і заахвочваць за гэта працаўнікоў камунальнай сферы. У нас ёсць уся неабходная спецтэхніка, але галоўнае, людзі, якія на ёй працуюць.
Узнагарода знайшла героя працы - лепшага па прафесіі лесніка ў Вілейцы. Валерый Дуровіч 20 гадоў у гэтай справе, у іншай, гаворыць, сябе ўжо не бачыць.
Свята Першамай, як і аднавяскоўцы, Валерый сустракае за працай. Тут на зямлі па-іншаму нічога не атрымаецца. Раней у гэтыя дні бульбу садзілі, сёння пакуль дажджы.
А хто ўмее працаваць, той умее і адпачываць. Сёння ў Мінску шматлікія, нягледзячы на пахмурнасць і дождж, змаглі акунуцца ў святочную атмасферу пад скокі і песні. Ну а сагрэцца - гарачай гарбатай і шашлыком. А хтосьці сёння з паштовай скрыні дастаў і віншавальны канверт, насуперак усім электронным сервісам.
Традыцыя чыркануць пажаданні з Першамаем родным і блізкім жывая і цяпер. Праўда, маштабы такога допісу, ды і асартымент тавару сёння куды больш сціплы. Але матывы на паштоўках усё тыя ж. Гэта яблыневы колер і надпісы "Мір. Праца. Май".
Тыя, хто тады ў савецкія поры крочыў у калонах на дэманстрацыях, успамінаюць сёння свята і з доляй журботнасці, пераглядаючы свае старыя чорна-белыя фатаграфіі. А таксама з цеплынёй, можа таму, што яны пераносяцца ў сваю маладосць, дзе надзеі, самыя смелыя мары, і, вядома, каханне. Вясна ўсё-такі.
