На Радаўніцу ўшанаваць памяць памерлых людзі едуць у месцы, пацярпелыя ад ЧАЭС

Сёння ў беларускіх хрысціянаў асаблівы дзень. Калі прынята ўспамінаць сваіх памерлых блізкіх. Радаўніца. Дзень, калі наведваюць могілкі і наводзяць парадак на магілах. У храмах запальваюць свечкі, праходзяць асаблівыя набажэнствы. Адметнай рысай беларусаў заўсёды было і ёсць паважлівае стаўленне да сваіх продкаў, сваіх каранёў, сваёй гісторыі. Менавіта на Радаўніцу ўсяго на некалькі дзён на год дазволена наведваць без спецыяльнага дазволу адселеныя і знашчаныя дашчэнту пасля аварыі ў Чарнобылі пасёлкі. Шматлікіх ужо даўно няма на карце. Але гэта таксама малая радзіма, якая па-ранейшаму жыве ў сэрцы. Тысячы сем'яў, якія памятаюць гэтыя месцы з дзяцінства, хай на некалькі гадзін, але вяртаюцца сюды, каб ушанаваць памяць і распавесці ўжо праўнукам, адкуль іх карані. 

З Краснапольскага раёна рэпартаж Андрэя Ястрабава.

Ганчаровы з цяжкасцю спрабуюць злічыць, колькі ж іх зараз у сям'і. 13 унукаў, столькі ж праўнукаў. Разляцеліся па свеце - жывуць у Беларусі, Латвіі, Украіне. Але кожны год на Радаўніцу прыязджаюць на радзіму - у Гатавец. Хоць і не засталося ад вёскі амаль нічога. Але менавіта адгэтуль усё пачыналася - з дома бацькоў.

Успаміны аб бацькоўскім доме, бадай, галоўнае, што сагравала іх усе гэтыя гады.

З правам першачарговага адсялення, з наступным... З карты Краснапольскага раёна пасля аварыі ў Чарнобылі зніклі 67 пасёлкаў. Вёска Выдранка магла стаць адной з іх. У свой час тут была і школа, і ФАП, і галоўная дарога ў 3 км. А гэта амаль 200 дамоў. Зараз шматлікіх ужо няма. А на іх месцы пустка.

Любоў Мітрафанава з Таганрога рада: яе родная вёска дачакалася рэабілітацыі. А значыць, шанцу на другое жыццё. Успомніла яблыню з дзяцінства. Не без слёзаў, праўда.

Мясцовы храм стаў цэнтрам адраджэння вёскі. Адным з першых, хто вярнуўся на малую радзіму, быў айцец Віктар. Адмовіўся ад сталічнага жыцця, аднавіў храм, мясцовыя крыніцы.

Айцец Віктар, настаяцель храма свяціцеля Дзімітрыя Растоўскага: "Дзімітрыя Растоўскага крыніца, потым Серафіма Сароўскага і ў Амхінічах - Іаана Хрысціцеля. Мне хацелася гэтае месца аднавіць, каб нашы вернікі прыязджалі".

Зараз тут заўсёды шматлюдна, вось і сёння - на Радаўніцу. Акунуцца ў хрысцільні, узяць з сабою трохі святой вады. Вязуць за тысячы кіламетраў з сабою.

З 27 могілкаў на тэрыторыі Мхініцкага сельсавета амаль палова - у зоне адсялення і адчужэння. Але не забыцця, як гавораць, адкрываючы кожны год, хай усяго на тыдзень, шлагбаўмы ў закрытыя раёны.

Праўда, ёсць у гэтым свяце і журботнасць. Аб тым, чаго не вярнуць. Аб чым нагадвае пры ўездзе ў Краснаполле і гэты абеліск у гонар зніклых вёсак. Сілуэт чалавека з пераламаным крылом. Але ўсё ж ганарліва паднятым у неба.