Спецыялісты ў галіне аховы навакольнага асяроддзя жадаюць спрасціць справаздачную дакументацыю, а некаторыя пункты і ўвогуле пойдуць у смеццевы кошык.
Што зменіцца ў адносінах рэвізор - выканавец і каго закрануць змены, ведае Руслан Туркоў. Папера ў адзін кошык, пластмаса - у другі. Вось так тэарэтычна павінен рабіць кожны супрацоўнік прадпрыемства, арганізацыі і нават камерцыйнай фірмы. Пры гэтым усё, што пайшло ва ўтыль, неабходна запісваць у спецыяльны журнал. Норма, якая з'явілася ў дакументах яшчэ ў канцы мінулага стагоддзя, ужо зусім хутка сама павінна апынуцца ў смеццевым вядры.
Сарціраваць смецце, не ўстаючы з працоўнага месца, прадугледжана правіламі, але працэдура гэтая не абавязковая, гавораць у Мінпрыроды. Галоўнае, каб на выхадзе з прадпрыемства ўсё, што пайшло ва ўтыль, было адсарціравана. Як паказала практыка, лішнія дакументы толькі пагаршаюць адносіны паміж рэвізорам з аховы навакольнага асяроддзя і вытворцам таго самага смецця.
Галіна Міхалап, намеснік начальніка аддзела абыходжання з адходамі Міністэрства прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяроддзя Беларусі: У мэтах спрашчэння адміністравання суб'ектамі гаспадарання дакументацыі і па абыходжанні з адходамі прынята рашэнне і ўжо ўнесены адпаведныя змены нарматыўных прававых актаў Мінпрыроды і тэхнічных прававых актаў, якімі будуць унесены змены па парадку і ўліку адходаў.
Прасцей гаворачы, для арганізацый, у якіх за год утворыцца менш чым 50 тон камунальных адыходаў вытворчасці, неабходнасць у штодзённым уліку смецця адпадзе, але за месяц адчытацца ўсё-такі прыйдзецца. Патрабаванні ў рэвізораў высокія, а неабходны для справаздачы пакет дакументаў складуць не ўсе - спецыяліст па адходах на вагу золата. Сёння існуюць нават асобныя фірмы, якія дапамагаюць вам разабрацца з вашым смеццем. Натуральна, не бясплатна.
Парадокс, але ў выніку ўсе гэтыя старанні пакуль таксама ідуць ва ўтыль: за змесцівам розных смеццевых бакаў, часцей за ўсё, прыязджае адна спецмашына.
Такую карціну можна ўбачыць практычна ў кожным двары, прычым гэта датычыцца не толькі бытавых адходаў, але і вытворчых.
Гаварыць пра недасканаласць закона было б няправільна, бо, як мы даведаліся, нават спецыялісты суседняй Расіі, пры падрыхтоўцы свайго дакумента, уважліва вывучалі менавіта наш вопыт. Хутчэй, усміхаюцца ў Міністэрстве прыродных рэсурсаў, тут больш падыходзіць фраза: Дасканаласці няма мяжы. Прапановы па спрашчэнні дзеючага заканадаўства ў ведамстве ўжо падрыхтавалі.
