Ярка, маштабна, відовішчна і магутна. Беларусь адзначыла галоўнае дзяржаўнае свята - Дзень Незалежнасці. Урачыстыя мерапрыемствы 3 ліпеня - гэта нагляднае пацвярджэнне, што наша краіна адбылася як суверэнная дзяржава. Дзяржава, якая праводзіць міралюбную палітыку і выступае за вырашэнне любых канфліктаў за сталом перамоў. Гэта найважнейшая дата ў гісторыі краіны і глыбока асабістае свята для кожнага. 3 ліпеня погляды мільёнаў беларусаў былі прыкаваныя да стэлы "Мінск - горад-герой". Менавіта тут па традыцыі разгарнуліся галоўныя і знакавыя мерапрыемствы Дня Незалежнасці. Цэнтральнай падзеяй стаў ваенны парад. Падкрэсліўшы сілу і моц беларускай арміі, гатоўнасць у любую хвіліну абараніць наш суверэнітэт, маштабнае дзейства дало старт масавым гулянням па ўсёй краіне, якія завяршыліся глыбокай ноччу. Самыя яркія ўражанні з розных куткоў незалежнай Беларусі сабрала Алеся Высоцкая.
Вось яна - кульмінацыя галоўнага дзяржаўнага свята. Дзясяткі залпаў па ўсёй краіне расфарбавалі начное неба ў колеры нацыянальнага флага, не пакінуўшы дажджу шанцу на ўнясенне прыродных правак у гулянні. Толькі ў Мінску "ўра!" пры кожным яркім фантане агнёў чулася з шасці пляцовак.
Гэта заключныя акорды афіцыйных урачыстасцяў. А старт ім даў маштабны парад, які стаў сёлета больш шырокім і па фармаце ўдзельнікаў, і па ўзорах ваеннай тэхнікі.
Слова "ўпершыню" на вуснах было ў дзяцей і дарослых. Гэта і пра дзяўчат у пешых разліках, пра кітайскіх вайскоўцаў, якія плячо ў плячо з нацыянальным каларытам чаканілі крок разам з беларусамі і расіянамі. І пра навінкі беларускага ваенпрама. Бронетранспарцёры, высокаманеўраныя недарожнікі, сучасныя танкі, якія мадэрнізуюцца на нашых заводах.
Высокі ўзровень абсталявання беларускай арміі і штогадовае ўмацаванне яе абароназдольнасці падкрэсліў ва ўрачыстай прамове Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка. Нацыя, якая ўступіла ў смяротную сутычку з ворагам за родную зямлю, непераможная. Але на планеце неспакойна. Беларусь актыўна выступае з ініцыятывай умацавання архітэктуры міжнароднай бяспекі і знаходзіць разуменне і высокую ацэнку ў свеце.
Камеры замежных журналістаў паспелі разглядзець "Шэршня", які пацвердзіў высокі статус Беларусі ў сегменце супрацьтанкавых ракетных комплексаў. Беспілотнікі, бамбардзіроўшчыкі. Упершыню перад гледачамі і "Багамол" - супрацьтанкавы робат з аддаленым кіраваннем, наша навінка. Сёння распрацоўкі могуць дазволіць сабе толькі высокатэхналагічныя дзяржавы. І Беларусь трымае марку ўпэўнена.
Беларусь гуляла ў парках, весялілася на канцэртах, абмяркоўвала ваенны парад і спявала ў адзіным душэўным парыве. У пошуках эксклюзіўных кадраў па ўсёй краіне дзясяткі нашых здымачных груп збіралі ўражанні аб свяце для гісторыі. І каб паказаць гледачу самыя яркія моманты, камеры працавалі не толькі ў студыях, на зямлі, але і ў небе.
Тысячы мабільных тэлефонаў самыя відовішчныя моманты парада тут жа выкладвалі ў сацсеткі. Тут гонар Беларусі - нацыянальная пілатажная школа - з пралётамі амаль ля самых дахаў будынкаў, выступленне з ваеннай грацыяй роты ганаровай варты.
І яркая патрыятычная канцоўка, дзе танец дзвюх тысяч маладых людзей маляваў мудрагелістыя фігуры.
Тысячы гасцей прыехалі ў Беларусь. У Гомелі вуліцы ператварыліся ў экспазіцыі і музычныя пляцоўкі. У мікрараёне Касцюкоўка рэканструявалі падзею, якая ў хроніках атрымала назву "Матч смерці". Ён быў згуляны ў акупіраваным Кіеве ў 42-м. Савецкія футбалісты выйшлі на поле супраць зборнай салдат вермахта пад канвоем.
У Брэсце цэнтрам гулянняў стала галоўная плошча горада. Тут прайшоў вялікі канцэрт фіналістаў абласнога праекта "Дэбют з аркестрам".
У Магілёве святочны марафон упрыгожыў вялікі канцэрт ля ратушы. На сцэне салісты моладзевых студый, Аляксандр Саладуха, Аляксей Хлястоў, група J:Moрс.
Толькі ў Мінску прайшло больш за сотню мерапрыемстваў - ад спартыўных да выстаў і кірмашоў. У дажджавіках і пад парасонамі, затое з добрым настроем. Тон задавалі артысты.
Спартыўныя энтузіясты не гублялі часу. Кідалі дроцікі, забівалі галы. А хтосьці адточваў майстэрства выступленняў на публіцы. Мінская карта забаў прадугледжвала любыя запыты. У Верхнім горадзе танцавалі пад дуды, жалейкі і гуслі.
Пад заслону - гала-канцэрт майстроў мастацтваў. Асаблівасць гэтага года - не толькі шмат хітоў, але дажджавікі на сцэнічных касцюмах.
Патрыятызм Дня Незалежнасці цесна пераплятаўся ў песнях з душэўнай цеплынёй малой радзімы.
І галоўная песня незалежнай дзяржавы таксама была праспявана ва ўнісон. Спявалі ад малога да вялікага людзі розных прафесій і статусу. Акцыя "Праспяваем гімн разам!" стала добрай беларускай традыцыяй. Яна аб'ядноўвае пакаленні і напаўняе пачуццём гонару за краіну.
Да акцыі далучыліся і раённыя цэнтры. Гэта кадры з Маладзечна.
У Віцебску пасля двухгадзіннага канцэрта гімн загучаў у харавым выкананні вайскоўцаў, школьнікаў і студэнтаў.
А ў Гродне сімвал дзяржаўнага і сацыяльнага адзінства разліваўся акордамі ля Кургана Славы.
У шматтысячнай кампаніі жыхароў і гасцей Віцебска гімн спявала і сям'я Лысаковых. 4-гадовы Мацвей і яго сястрычка Яна, якой усяго месяц, зразумела, пакуль толькі яшчэ вучаць словы. Але ў Дзень Незалежнасці разам з бацькамі на галоўнай плошчы Віцебска.
Гэты дзень стаў святам для розных пакаленняў беларусаў. Сямейныя альбомы і сацыяльныя сеткі пасля гэтага 3 ліпеня ўжо папоўніліся шматлікімі фота, відэа і сэлфі.
