19 сакавіка 44 года лагер смерці "Азарычы" апынуўся на пярэднім баку абароны. 50 тысяч чалавек сталі заслонай паміж надыходзячымі часцямі Чырвонай Арміі і нямецкімі пазіцыямі. Войскі вермахта ператварылі лясныя балоты ў Гомельскай вобласці ў палігон для бактэрыялагічнай зброі. Аб злачынстве супраць мірнага насельніцтва - Алена Борматава.
Фатаграфіі, зробленыя 19 сакавіка 44 года, адразу пасля вызвалення лагера смерці "Азарычы". Іх аўтары – ваенныя фотакарэспандэнты Альперын і Кекала. Гэта практычна ўсё фотасведчанне аб жудасным злачынстве вермахта.
Ужо заўтра гэтыя фатаграфіі можна будзе ўбачыць у Музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны. Там адкрыецца выстава "Азарычы. Трагедыя мірнага насельніцтва Беларусі". 50 тысяч чалавек былі заражаныя тыфам. Старых, жанчын і дзяцей выкарысталі як бактэрыялагічную зброю.
Людзей утрымоўвалі пад адкрытым небам, без якіх-небудзь памяшканняў. Не кармілі, не аказвалі ніякай медыцынскай дапамогі. Людзі паміралі тысячамі.
Аркадзь Шкуран, былы вязень лагера смерці "Азарычы": "Пасля вызвалення канцлагера была створана спецыяльная каманда пахавальная. Ёсць загады 65-й савецкай арміі, якія хавалі. Пахавалі ў агульных магілах, братэрскіх. На той момант там ніхто ніякіх ні крыжоў, ні помнікаў не ставіў. Так шматлікія пахаванні засталіся страчанымі".
Лагер, створаны вермахтам з мэтай спыніць наступ савецкіх войскаў. Людзі выкарыстоўваліся як жывы шчыт. На міжнародным трыбунале ў Нюрнбергу злачынства ў Азарычах названа самым буйным злачынствам вермахта за ўвесь перыяд Другой сусветнай вайны. Але міжнароднай агалоскі гэтае злачынства не атрымала.
У 2008 годзе ў нямецкім Людвігсбургу ў ведамстве па расследаванні нацысцкіх злачынстваў заняліся расследаваннем справы аб зверствах, учыненых у сакавіку 44 года ў беларускіх Азарычах. Каталізатарам да працэсу паслужыў артыкул у мясцовай газеце.
Былі апытаныя дзясяткі сведак вязняў лагера смерці. Але ў сувязі з тым, што датычных да злачынства асоб ужо няма ў жывых, справа спынена.
Лагер смерці "Азарычы". Гісторыя трагічных дзён
19 марта 2019