Гераіні нашага рэпартажу даказалі: для жанчын няма непадуладных вяршыняў

Прыгожыя дамы не перастаюць здзіўляць сваімі неверагоднымі захапленнямі, якія з гадамі становяцца прафесіяй. І часцяком спецыфіка гэтых памкненняў не саступае ў складанасці мужчынскай працы. Наш карэспандэнт Мікіта Дзяменцьеў адправіўся на пошукі гераінь з незвычайнымі прафесіямі. Шукаць прыйшлося ў прамым сэнсе не толькі пад зямлёй, але і ў небе. 

Расказвае Мікіта Дзяменцьеў. 

Для Анжэлы Герасімовіч сур'ёзны падыход да сваёй працы - неад'емная частка прафесіі. Маркшэйдар, а менавіта так завецца яе спецыяльнасць, праводзіць геадэзічныя вымярэнні і разметку на радовішчах і ў горных збудаваннях. Пасля замераў далікатная дама павінна ўсё перанесці на праектную карту, для таго каб шахцёры маглі здабываць карысныя выкапні. Гэта вельмі кароткі экскурс у працу. Для больш поўнай карціны прыйдзецца змяніць прыгожую сукенку на рабочае адзенне і спусціцца на 440 метраў уніз - у шахту.

Бяспека шахцёраў пад зямлёй напроста залежыць і ад працы Анжэлы. Бо нават самы маленькі пралік у вымярэннях можа прывесці да вялікіх непрыемнасцяў. Зрэшты, у прафесійных якасцях нашай гераіні калегі дакладна не сумняваюцца. З зямных глыбінь паднімаемся на паверхню. 

У адрозненне ад Анжэлы Герасімовіч 26-гадовая Аляксандра з Бабруйска пакуль не мае багатага працоўнага вопыту за плячамі. А сённяшні рабочы дзень наогул стане для яе другім на новым месцы.

Аляксандра Хурсант,  вадзіцель-дальнабойшчык: "Я з самага дзяцінства хацела пайсці здаць на правы, вучыцца. У мяне, вядома, не было думкі, што я буду вадзіць грузавікі, але потым, з часам, я думала: цікавая праца. Паспрабавала ў гэтай сферы там нешта даведацца, што мне для гэтага трэба. Мне растлумачылі, што гэта не жаночая прафесія і туды не варта наогул лезці. Але, як практыка паказала, усё ж жанчыны могуць туды".

Паводле слоў Сашы, сябры і знаёмыя ўспрынялі яе новую прафесію па-рознаму, бо адна справа кіраваць малалітражкай, іншая - калі ты за рулём 10-тоннай фуры.

Вадзіцель-прафесіянал не без усмешкі распавядае, з якім здзіўленнем на яе глядзяць калегі, калі ўпершыню бачаць за рулём грузавіка.  

Не менш здзіўляюцца прадстаўнікі моцнага полу, калі за штурвал садзіцца і 25-гадовая Сафія. Дзяўчына - адна з сямі жанчын-пілотаў у краіне. А першы свой выхад у неба яна здзейсніла ў 16 гадоў. Сёння яна ўжо прафесійны пілот з сотнямі гадзінамі лёту за спінай. 

Сафія Куршубадзэ, пілот верталёта: "Я лічу, што ў кожнага чалавека павінна быць прафесія даспадобы. Жаночая, мужчынская  - гэта ўжо нейкае суб'ектыўнае меркаванне. Проста, пэўна, такі біч нашага грамадства, што вось людзі пачынаюць дзяліць - гэта жанчыны могуць, гэта не могуць. Мужчыны гэта могуць - не могуць. Па прыродзе мужчыны нараджаць не могуць, ну, так уладкавана. А ўсё астатняе ўсім па плячы, і мужчынам жаночыя нейкія моманты могуць быць уласцівыя, і жанчынам - умоўна мужчынскія. Хоць я не лічу, што авіяцыя гэта не жаночая прафесія. Шмат жанчын лётала, лётае, і я ўпэўненая, яшчэ будзе лётаць, яшчэ больш".

І яшчэ больш здзіўляць, радаваць і захапляць мужчын. І ўсе гераіні нашага рэпартажу чарговы раз даказалі: для жанчын няма непадуладных вяршыняў. А пакарацца вышыні, глыбіні і дарогі будуць яшчэ лягчэй, калі побач будзе тое самае надзейнае мужчынскае плячо і каханыя вочы насупраць.