Лес сякуць - медалі ляцяць. Беларускія лесарубы другі раз запар - чэмпіёны свету. Спаборніцтвы сярод вальшчыкаў лесу прайшлі ў Нарвегіі. У складзе нашай пераможнай каманды - Валерый Дуровіч, Сяргей Шкудраў і Віктар Зарэмба. Мой калега Аляксандр Харавец сустрэўся з чэмпіёнамі.
Вось яны - самыя нервовыя хвіліны заключнага дня планетарнага першынства сярод лесарубаў. На абрэзцы сукоў Валерый Дуровіч. Для беларускага віртуоза бензапілы гэта ўжо пяты чэмпіянат свету. Але не менш хвалюючы. Некалькі імгненняў - і наша каманда разумее: яна лепшая ў свеце.
Сёння Валерый Дуровіч - трохразовы чэмпіён свету. Медалі радавы беларускі ляснік лічыць не штукамі, а кілаграмамі. Хоць 20 гадоў таму ён ледзь не стаў кавалём у роднай гаспадарцы. Але аддаў перавагу каваць драўлянае шчасце.
Яшчэ аб адным чэмпіёне свету калегі жартуюць: калі не спраўляецца сам Рэмба, прыходзіць Віктар Зарэмба са сваім Бімам і пачынае віртуозна валіць дрэвы. Мы вырашылі гэта праверыць.
Чэмпіён свету гаворыць, што ён зваліць гэтае дрэва за 20 секунд. Паехалі . 13,88 секунды - і дрэва ляжыць як трэба.
Бадай, гэта адно з самых любімых практыкаванняў лесаруба Юр'еўскага ляснікоўства. І лепш за яго ніхто на планеце не можа пахваліцца такой ювелірнай дакладнасцю валкі дрэва ў зададзеным кірунку. Двухразовы чэмпіён свету прызнаецца: для яго гэта была шостая паездка на падобны форум. І самае складанае - перамагчы сябе.
А вось у Сяргея Шкудрава менавіта мантаж ланцуга - каронны трук. Сёння памочнік ляснічага - трохразовы чэмпіён свету. І ён адзіны на планеце, хто заваяваў гэты тытул у 26-гадовым узросце. Здарылася гэта 2 гады таму ў Польшчы. І ўсё да гэтага ішло, падхоплівае бацька, таксама неаднаразовы ўдзельнік падобных форумаў.
Зараз ужо сын дзеліцца досведам з бацькам і ў чамусьці навучае. А ў будучыні марыць стаць чэмпіёнам свету і ў асабістым заліку.
Сёння менавіта беларускія лесарубы - лепшыя на планеце ў сваёй справе. І аддаваць чэмпіёнскі тытул і на наступных сусветных першынствах не плануюць. Лідарскі рэцэпт - адзін на ўсіх. І сакрэту яны з яго не робяць.
