На тыдні Кіраўнік дзяржавы падпісаў указ: з гэтага часу турысты з Заходняй Еўропы змогуць наведаць тэрыторыю парку "Аўгустоўскі канал" без візы. Тэрмін свабоднага знаходжання - да пяці дзён. Указ уступіць у сілу праз два месяцы. А пакуль прапрацоўваюцца тэхнічныя моманты. Напрыклад, такія: на якой тэрыторыі дзейнічае гэты самы бязвізавы рэжым, хто і як будзе здзяйсняць маніторынг, бо бязвізава - не значыць бескантрольна.
Аднак сёння эксперты сыходзяцца ў адным: гэты ўказ дасць новы штуршок для развіцця турыстычнай галіны рэгіёна, тым больш што Гродзенскі раён багаты на відовішчы. "Хлебнае пытанне" забяспечыць прыватны сектар. Што гатовыя прапанаваць турыстам сёння і як адпачыць на працягу пяці дзён насычана і разнастайна - адказы на гэтыя пытанні шукала Антаніна Станкевіч.
Гэта пункт пропуску "Лясная Рудаўка". Вось тут пачынаецца Беларусь. Да суседняй Польшчы ў прамым сэнсе гэтага слова крокаў пяць. Менавіта адгэтуль ужо ў наступным сезоне чакаюць струмень турыстаў, якія прыбудуць у краіну прама на байдарцы або лодцы. Схема простая: афармляецца папярэдняя заяўка ў тураператара і на сайце Дзяржпагранкамітэта за два-тры дні турыст прыплывае ў зону пагранічнага кантролю, некалькі фармальных працэдур, і шлюзы адчыняюцца - сардэчна запрашаем у Беларусь.
Дарэчы, спуск прама ў байдарцы на новы ўзровень пасля ўзняцця шлюза ўжо сам па сабе тракцыён. У перспектыве водны пункт пропуску стане яшчэ і пешаходна-веласіпедным.
Сёння працягласць Аўгустоўскага канала па тэрыторыі Беларусі - 22 кіламетры. Наогул, гідратэхнічны будынак узводзілі з транспартна-лагістычнымі мэтамі. Аднак, калі сплаў грузаў у абодва бакі стаў рэгулярным, на беразе сталі ўзнікаць гасцініцы, харчэўні - адным словам, інфрастурктура. А маляўнічыя месцы пацягнулі да сябе не толькі гандляроў, але і адпачывальнікаў. Так што, ідэя развіцця экалагічнага турызму ў гэтых месцах не новая.
Першы куток цывілізацыі - стаянка Дамброўка. Менавіта тут праводзіцца большасць фэстаў. На вадзе калыхаюцца катамараны, прагулачны катар. У наступным сезоне катаць турыстаў будуць і на яхце - адзін з гродзенскіх прадпрымальнікаў вырашыўся купіць судна як раз з прыняццем указу. Ледзь наводдаль - адначасова і помнік архітэктуры 19 стагоддзя, і дом музей наглядчыка канала. Невялікая, але змястоўная экспазыцыя распавядае не толькі гісторыю ўзвядзення аб'екта, але і апускае ў побыт пазамінулага стагоддзя.
Чалавека ў ярка-жоўтай суколцы і такі ж у тон кепцы складана прыняць за кіраўніка высокага ўзроўню. Намеснік старшыні Гродзенскага райвыканкама запрашае нас на "велапракатушку" - гэта яшчэ адзін спосаб адпачынку. Маршруты зручна размечаныя, на кожнай стаянцы - пункт велапракату. Хоць, вядома, гаварыць аб тым, што інфраструктура цалкам адпавядае сучасным патрабаванням, нельга.
Стаўку робяць і на развіццё экскурсійнага турызму. Бо зона бязвізавага ўезду - гэта ўся тэрыторыя рэкрэацыйнага парку "Жнівеньскі канал", а гэта палова Гродзенскага раёна, уключаючы і сам абласны цэнтр. Паглядзець тут ёсць што. Сінагога, палацава-паркавы ансамбль, некалькі біялагічных заказнікаў. Гаварыць аб колькасці культавых будынкаў (на тэрыторыі незлічоная колькасць цэркваў і касцёлаў, самым маладым з якіх каля паўтара стагоддзя), і гаварыць не варта. Цікава будзе і аматарам ваенна-гістарычнага турызму - у гэтых месцах добра захаваліся фартыфікацыйныя будынкі так званай Лініі Молатава.
Бязвізавы ўезд паспрыяе развіццю рэгіёна ў цэлым - у гэтым сыходзяцца ўсе эксперты. Стаўка на прыватны бізнес. Ужо сёння ўздоўж 22 кіламетраў канала - 9 аграсядзіб, гэта не лічачы трох дзясяткаў гасцёўняў дамоў, што ўваходзяць у зону бязвізавага рэжыму, аднак размешчаныя не на першай берагавой лініі. Дабудоўваецца этнаграфічны комплекс.
Віктар Барташэвіч з жонкай Ірынай з задавальненнем аглядаюць свае ўладанні. Вынік карпатлівай пяцігадовай працы відавочны. Сядзіба Гурскіх яшчэ ў 2010 была жаласным відовішчам: разваліны, зарослыя хмызняком па другім паверсе. А сёння будынак радуе вока новенькімі фасадамі. У абмежаваным рэжыме ўжо працуюць рэстаран і бровар. Да наступнага года плануюць дабудаваць гасцініцу на 50 нумароў. У планах - не толькі даванне прытулку. Сімвалічна, што паўтара стагоддзя таму першыя ўладальнікі маёнтка займаліся бізнесам у сферы гасціннасці.
Гэты чалавек, па сутнасці, хадзячая рэклама Гродзенскага рэгіёна. Мы перахапілі Сяргея Комлева літаральна з-пад носу ў калегаў - кіраўнік грамадскага аб'яднання як раз прыехаў у сталіцу для інтэрв'ю тэматычнаму партала. У найбліжэйшых планах - актыўная праца на спецыялізаваных выставах і са СМІ аб новых магчымасцях Аўгустоўскага парку неабходна распавесці. І, здаецца, цікавасць да турызму ў Беларусі ўжо ёсць.