Альма-матар журналістаў споўнілася 75 гадоў!

Падрыхтоўка кадраў тут пачалася яшчэ ў 1944 годзе, толькі адгрымелі апошнія залпы вызвалення Мінска. І, дарэчы, менавіта беларускі журфак стаў першым у Саюзе, апярэдзіўшы Кіеў і Маскву. Сёння дыплом журналіста атрымлівае штогод амаль тысяча чалавек. І беларускую адукацыю ахвотна выбіраюць не толькі грамадзяне нашай краіны. Кожны пяты студэнт - іншаземец. Тут рыхтуюць "універсальных журналістаў", бо студэнты могуць выбраць спецыялізацыю ўжо на першым курсе. І акрамя традыцыйных - друкаваных СМІ і аўдыёвізуальных (размова пра радыё і тэлебачанне), гэта яшчэ веб-журналістыка, замежная, інфармацыя і камунікацыя, а таксама літаратурная праца.

Якасць падрыхтоўкі лёгка можна ацаніць па айчынным радыё і тэлеэфіры, чытаючы папулярных калумністаў, гледзячы на папулярных блогераў. Якія перспектывы адкрывае дыплом журналіста? Як змяніліся тэхналогіі падрыхтоўкі спецыялістаў мас-медыя? Адказы шукала Ніна Мажэйка, таксама, дарэчы, выпускніца журфака.

Як сказалі б сёння, медыяпарадак дня на лістапад 1944 года. Менавіта такім быў Мінск у першыя месяцы пасля вызвалення. Горад трэба было паднімаць з руін. Рэдкасцю была нават школьная сярэдняя, якая ўжо там вышэйшая адукацыя. Але менавіта на "летапісцаў сучаснасці"  ўзнік асаблівы попыт.  

Спачатку заняткі праводзіліся на станцыі Сходня і нават у школьных класах. У карэспандэнты ішлі людзі, якія ведалі жыццё, франтавікі. Аўтаномным ад філфака навучальнае  падраздзяленне стала ў 67-ым  па ініцыятыве першага дэкана Рыгора Васільевіча Булацкага. Доктар гістарычных навук, у мінулым баявы афіцэр Савецкай арміі, вырашыўся на "штурм". Сёння дынастыя Булацкіх працягваецца ўжо ў трэцім пакаленні на пятай кнопцы. 

Новае пакаленне выхоўвалі сапраўдныя зоркі айчыннай журналістыкі: Бондарава, Стральцоў, Цікоцкі. Запар прафесура. Людзі вышэйшай спробы. Дарэчы, менавіта Міхаіл Яўгенавіч Цікоцкі ўгаварыў чытаць лекцыі па сучаснай рускай мове журналістам Ангеліну Аляксандраўну Рудзенку. Перавабіў з філфака. 

І ўсё ж справілася. Трохі знойдзецца студэнтаў, хто не ўспомніць яе імя. Яна асабіста прысутнічала на лекцыях Разенталя і Салганіка, калі тры месяцы праходзіла стажыроўку ў МДУ. Журфаку дацэнт кафедры стылістыкі і літаратурнага рэдагавання аддала 48 гадоў. На заслужаны адпачынак выйшла толькі летась. 

На журфаку як мінімум навучаць чытаць. Не ў сэнсе навыку, а ў сэнсе звычкі. Чытаюць тут шмат. Нават вельмі. За семестр - некалькі дзясяткаў кніг. 

Тут рыхтуюць універсальных журналістаў, крытыкаў і літаратараў, развіваюць тэарэтычныя і практычныя навыкі, замацоўваючы фундамент ведаў цэментам эстэтычнага выхавання. 

Па дыплом на журфак ідзе амаль тысяча студэнтаў за год. Кожны пяты - іншаземец. 

І гэта цалкам звычайная карціна. У перабудову вучобу ў Мінску выбіралі прадстаўнікі 51 краіны.  Лацінская Амерыка, Афрыка, В’етнам. 

Сёння геаграфія некалькі змянілася.  Нас выбіраюць маладыя людзі з блізкага замежжа і КНР. Цяньба Чжан, напрыклад, прыехаў з Харбіна. 

Спецыялізацыю абітурыент выбірае яшчэ на стадыі падачы дакументаў. Па-ранейшаму, ахвотна ідуць і ў тэле- і радыёжурналістыку.  

Тут, мабыць, больш за ўсё выкладчыкаў-практыкаў. 

Некалькі дзясяткаў гадоў студэнцкіх мытарстваў ад будынка на Свярдлова, халодных аўдыторый на Маскоўскай і Мяснікова  завяршыліся пераездам на Кальварыйскую ў 2008 годзе. 

За 11 гадоў многае паспела памяняцца. Тэлецэнтр БДУ з гэтага часу тэлепавільён. Журфак рыхтуецца прыняць комплекс пад сваё крыло. Сёння тут ідзе дэмантаж абсталявання, заняткі часова спыненыя. У перспектыве апаратна-студыйны блок чакае пераўзбраенне. Зараз абмяркоўваецца магчымасць закупкі камер высокай дакладнасці для навучальных мэт.  

А яшчэ на журфаку будуць вучыць лятаць. Хутка ў навучальнай праграме з'явіцца дрон-журналістыка. Працадаўцы хочуць бачыць гатовых журналістаў. Куды ісці з дыпломам без вопыту працы і як выйграць на фоне астатніх выпускнікоў? Вывучыць мову. Напрыклад, кітайскую. 

Сёння выпускнікі журфака ствараюць медыяпрастору нашай краіны. Адна з самых тэхналагічных інфармацыйных службаў - Агенцтва тэленавін БТ. Тут рэпарцёры з профільнай адукацыяй, выбачыце, не навіна. Больш за ўсё “нашых” у аддзелах навін эканомікі, спорту і культуры. Дзеля гэтага моманту ў эфіры "Беларусь 1" нават карэспандэнты, якія  вечна спазняюцца, адмянілі  здымкі.

Журфак сёння не проста адзнака ў дыпломе, а аснова, якая злучае розныя пакаленні карэспандэнтаў АТН. І, вядома, мы не маглі не выкарыстаць нашы тэлевізійныя магчымасці, каб павіншаваць журфак з днём нараджэння. Бо прычын у нас шмат, а падстаў мала сказаць самыя галоўныя словы.