Ён любіў слухаць Шаляпіна, асабліва твор "Элегія". Любіў чытаць Чэхава, праводзіў вечары з кніжкай з сынамі. Мог фізічна пастаяць за сябе і не толькі.
Народны артыст - двухразовы чэмпіён па боксе
У мінулым двухразоваму чэмпіёну Таджыкістана па боксе Расціславу Янкоўскаму шрам на падбародку нагадваў, як драўся адзін супраць 12 (заступіўся за таварыша) і перамог.
Янкоўскі старэйшы - рыцар тэатра
Уладзімір Янкоўскі, акцёр, рэжысёр, сын Расціслава Янкоўскага: "Бацька быў святы, я лічу, ён быў такім рыцарам тэатра, вельмі добрым, вельмі чулым чалавекам. Ён быў неабыякавым, ён заўсёды змагаўся за свой тэатр, ён увесь час лічыў, што яго тэатр самы лепшы, нават калі гэта было не так".Карыстаючыся сваім становішчам, ён выбіваў званні і кватэры акцёрам, ільготы і рамонты тэатру. Бо гэта месца было яго домам у прамым сэнсе слова. Пасля пераезду ў Мінск Расціслаў з сям'ёй і малодшы Алег жылі на дзве грымёркі, што прама каля сцэны. Два браты падзялілі паміж сабой і кіно з тэатрам. Алег - той самы Мюнхгаўзен, Расціслаў - той самы Макбет з Горкаўскага. Ён увасобіў каля дзвюх сотняў вобразаў. У галоўнай ролі і ў "Пане Каханку", і ў "Маскарадзе", і ў "Сунічнай паляне".
Вераніка Пляшкевіч, актрыса Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя Максіма Горкага: "Вось з кіно неяк не склалася. Гучных роляў, нягледзячы на аб'ёмную фільмаграфію, не было. У некалькіх стужках сыгралі разам з Алегам, у фільме "Я, Францыск Скарына" нават былі кінабратамі. Ганарыўся працай у "Кафедры". Гэта Расціслаў Янкоўскі - гаспадар сузор'я ў "Казцы аб Зорным хлопчыку" і Войцех Бельскі "У чэрвені 41-га...".
Уладзімір Янкоўскі, акцёр, рэжысёр, сын Расціслава Янкоўскага: "Папулярную вядомасць ён набыў, як ні дзіўна, дзякуючы маёй працы ў кліпах групы "Белы арол" "Как упоительны в России вечера".
