Садружнасць Незалежных Дзяржаў чвэрць стагоддзя назад узнікла для таго, каб выратаваць лепшае ад іншага вялікага аб'яднання. Савецкі Саюз - гэтыя словы і сёння значаць для многіх шмат. На гэтым падмурку мы будуем нашу будучыню. Пра вялізную краіну, якой не стала, - Глеб Лаўроў.
Сесці ў цягнік і два тыдні ў дарозе лічыць усіх сваімі і быць такім для іншых. Спытаць, якая гадзіна без сарамлівасці любога і міліцыянера таксама, і ўваходных дзвярэй летам у вёсцы ў бабулі з дзедам, ды і ў кватэры часта, не замыкаць ніколі. Ведаць суседзяў па імёнах, дзяцей клікаць у акно на ўвесь двор. І за тры капейкі, гэта калі з сіропам. Да настаўнікаў і ўрачоў толькі на Вы. І да ветэранаў. І памятаць у любы момант, і верыць душой, што яны, нашы дзяды, выратавалі свет. Увесь. Для ўсіх. Ведаць, што гэта мы перамаглі. Заўсёды. Радавацца гэтаму як вясне, і таксама яшчэ таму, што Гагарын у космас лятаў. На "Усходзе". Пасля ВНУ і сярэдніх спецыяльных устаноў і пасля школы доўга ехаць у іншы край свету на першае месца працы, а гэты край ужо твой. Вяртацца дадому адусюль, усюды быць дома. І моры, і азёры, і рэкі, і лясы, і горы, і раллі, і сёлы, і гарады - усё гэта бачыць сваім. І кніг мільённы тыраж. А яшчэ быць упэўненым, што наш заўсёды лепшы кожны і фільм, і футбол. І разам з дзецьмі зноў і зноў глядзець, як мішка ў мультфільме спявае.
Разам з дарослымі зноў і зноў глядзець, як мішка ад нас паляцеў.
Разам з дарослымі чакаць са змяшаным пачуццём новы і дзіўны, і каламутны нейкі дзевяноста... першы. І так яго ніколі не дачакацца.
Чвэрць стагоддзя няма той нашай краіны, што давала ўсё гэта тром сотням мільёнаў сваіх дзяцей на цэлай адной шостай. Кожнаму. З іх, з нас. Чвэрць стагоддзя на карце больш няма СССР.
"Трое сабраліся ў дрымучым лесе, больш у Саюзе ніхто не жыве". Так жартаўнікі гаварылі ў першыя дні пасля ўсяго… Так пачынаўся час вялікага сарказму і вялікага цынізму.
Вялізная краіна аказалася распырскана. Эканоміка разбурана. Вытворчасць разукамплектавана. Калектывы, сяброў, нават сем'і ўдалося разарваць пытаннямі нацыянальнасцяў і рэлігій, народ удалося развесці па баках барыкад межамі сацыяльных страт - на вельмі багатых і прыгнечаную пераважную большасць.
Ад прыезджых часта чуеш: ды ў вас тут Савецкі Саюз. Што ж. Не дзесьці, але менавіта тут сёе-тое лепшае з мінулага зберагчы і сапраўды атрымалася. У нас, у беларусаў гэта атрымалася. Без войнаў. Без уцёкаў. Без расслаення. Без рэакцыі нават не паў-, а цалкам распаду, якая працягваецца ў суседзяў. Мы змаглі гэта дзяленне па-жывому спыніць. Мы ўжо чвэрць стагоддзя жывём у сваёй краіне. Не адбракоўваючы ўласную памяць, не здраджваючы ёй, усім сваім і сабе. Мы ідзём да сваёй будучыні, памятаючы пра сваё мінулае. Вось ужо чвэрць стагоддзя мы помнім наш Савецкі Саюз.
