І вось ужо каму ў ім павінна абавязкова пашанцаваць, дык гэта сям'і Конікавых. За больш чым 30 гадоў муж і жонка сабралі некалькі тысяч фігурак і малюнкаў канёў. Вольга Маслоўская пабывала ў гасцях у віцебскай сям'і.
Які б год у адпаведнасці з усходнім гараскопам ні наступаў - будзь то год Малпы, Пацука або Труса - у гэтай сям'і пад навагодняй ёлкай нязменна стаіць фігурка каня. Гавораць, прозвішча Конікавы абавязвае. Упэўненыя, што скакун - іх сямейны абярэг, таму апошнія 37 гадоў Конікавы збіраюць конікаў.
Саламяныя, металічныя, крыштальныя, драўляныя, фарфоравыя - на 50 квадратах змясціліся сіўкі-буркі ўсіх парод і масцяў. Тут і гадзіннікі, і запальніцы, і скрыначкі, нават упрыгажэнні.
Фамільныя малюнкі - на посудзе, адзенні, бялізна. Карціны і вышыўкі з конікамі ўпрыгожваюць кожны куток кватэры Конікавых.
Табун Конікавых налічвае тры з паловай тысячы конікаў. Паколькі кіраўнік сямейства - матэматык і як слуга дакладных навук любіць шахматы, шахматных канёў у экспазіцыі - шмат. Яшчэ і жонка ў кожны дзень нараджэння дабаўляе па адной фігурцы.
Частка экспазіцыі ўжо перавандравала на дачу. Ведаючы аб захапленні, да калекцыянавання падлучыліся сябры, суседзі, калегі, вучні. Конікаў Конікавым прывозяць і прысылаюць з Расіі, Амерыкі, Канады, Лівана, Ізраіля, Чэхіі.
Проста калекцыянерамі Конікавых назваць нельга - за некалькі дзесяцігоддзяў аб канях яны даведаліся ўсё і нават больш. Таму і віншаванне ў іх на ўсе выпадкі жыцця сваё, фірмовае.
Любоў і Станіслаў Конікавы, калекцыянеры: Каб былі моцныя, як уладзімірскія цяжкавозы, каб былі энергічныя, як арлоўскі рысак, каб былі цягавітыя, як арабскі скакун, і прыгожыя, як англійская верхавая.
Калекцыянеры з гонарам падкрэсліваюць, што ў іх зборы няма аднолькавых конікаў. Праўда, калі Конікавым прапанавалі арганізаваць выставу ў гарадскім Музеі прыватных калекцый, адмовіліся - ім бы прыйшлося проста пераехаць у экспазіцыйную залу.
