У Вялікім тэатры Беларусі з'явіўся галоўны запрошаны дырыжор

26 сентября 2017

Маэстра з Італіі Джанлука Марчано вядомы не толькі ў Еўропе, але і ў Азіі. Музыкант працаваў з трупай Англійскай нацыянальнай оперы ў Лондане, а таксама ў Харватыі, Чэхіі, Іспаніі, Грузіі, Японіі, а зараз і на мінскіх падмостках.

Расказвае Ніна Мажэйка. Музыкант сярод музыкантаў. Быццам і не было гадзін прагону з аркестрам. Дынаміку рэпетыцыі надае імпульсіўнае італьянскае кіраўніцтва. Аркестр Вялікага тэатра слухаецца кожнага ўзмаху дырыжорскай палачкі. Дарэчы, і сам маэстра прыбягае не толькі да дзеянняў, але і да слоў.

Паліглот – гаворыць на шасці мовах. Родам з Лігурыі, горада Лерычы. Адсюль і такі незвычайны націск на апошні склад прозвішча – на паўднёвы манер – Марчано. Але на радзіме зараз працуе мала. Прызнаецца: у Італіі сёння існуе праблема ў оперных тэатрах. Ганарары не заўсёды выплачваюць у тэрмін. Але не толькі фінансавае пытанне аддаліла дырыжора ад працы на сваёй тэрыторыі. Ён заўсёднік у тэатрах Еўропы і Азіі.

Пад італьянскага піяніста, які дарос у прафесійным сэнсе да дырыжора, у беларускім Вялікім нават зрабілі новую штатную адзінку. Зараз у графе “галоўны запрошаны дырыжор” значыцца імя Джанлука. Ролю адыграла папярэдняе супрацоўніцтва – ставіў «Севільскага цырульніка». Надаў дынамікі і пастаноўцы «Вяселле Фігаро».

Тры гадзіны запар кожны дзень за тыдзень да спектаклю. Да салістаў у маэстра падыход асаблівы – выпрацоўвае кожную дэталь бельканта, бо па сумяшчальніцтве яшчэ і рэпетытар.

Да музычнага дымінуэнда падводзіць акуратна. Маэстра эстэт. Дарэчы, пастаноўка на рускай мове, і гэта таксама дадатковы вопыт нават для дырыжора італьянскага паходжання. Але моўны бар'ер адолеў лёгка. Нават у Мінску арыентуецца някепска.

Але пастаянным госцем у сталіцы Джанлука не стане, бо шмат запрашэнняў з іншых тэатраў. З перыядычнасцю будзе станавіцца за дырыжорскі пульт у беларускім Вялікім. Наперадзе вялікая праца над пастаноўкай «Тоска».