Напярэдадні на 71-ым годзе жыцця не стала Івана Мацкевіча. Выканавец галоўнай ролі ў культавым савецкім фільме "Зорны хлопчык", пачынаў сваю кар'еру ў Брэсцкім акадэмічным тэатры драмы, затым заваяваў сталіцу. Заслужаны артыст Беларусі паспяхова сумяшчаў здымкі ў кіно з працай на драматычнай сцэне. Апошнія 20 гадоў служыў Горкаўскаму тэатру. Пра любімага акцёра - рэпартаж Іны Пілевіч.
У чацвер ён сыграў начальніка паліцыі ў камедыі "Лэдзі на дзень". А яшчэ ўчора Іван Мацкевіч быў тут на рэпетыцыі. Асабістыя рэчы заслужанага артыста звыкла ляжаць на яго стале ў 111-ай грымёрцы. Ніхто з калег па сцэне і ўявіць не мог, што сёння ў галерэі зорак трупы на партрэце ўлюбёнца публікі з'явіцца чорная стужка.
Уладзімір Глотаў, акцёр Нацыянальнага акадэмічнага драмтэатра імя М. Горкага: "Мы з ім у грымёрцы сядзім ужо, пэўна, гадоў 7, сядзім, сядзелі. І гэта быў татка, які мог і падпатыльнік даць, мог і пашкадаваць. Ён паводзіў сябе сапраўды як бацька родны, якога не хапала ў тэатры".
Ад "Робін Гуда" да "Пані Коханку". Амаль 5 дзесяцігоддзяў на сцэне. Выхадзец вёскі Грабава Гродзенскай вобласці пачынаў сваю кар'еру ў Брэсцкім акадэмічным тэатры драмы. Набраўшыся вопыту, пакарае сталіцу. Спачатку - Тэатр-студыю-кінаакцёра, а пасля Горкаўскі, якому быў верны апошнія 20 гадоў. Знаходзячыся ў паважным узросце, працягваў іграць. Хоць ніхто і не даваў яму яго семдзесят…
Алег Коц, акцёр Нацыянальнага акадэмічнага драмтэатра імя М. Горкага: "Ён чалавек кіно. А ў кіно час гэта вельмі дарагая рэч. І таму ён шанаваў свой час. І шанаваў час тых, хто знаходзіўся з ім на сцэне. Калі была рэпетыцыя з ім, то гэта рэпетыцыя была па справе".
Экранны генерал. Дзякуючы знешняй брутальнасці, рэжысёры лёгка давяралі Івану Іванавічу іграць людзей у пагонах. Форма яму была да твару, магчыма, і таму, што Мацкевіч, яшчэ калі быў юнаком, планаваў хадзіць у адкрытае мора. Гэта ён камендант-пагранічнік з "Дзяржаўнай граніцы", афіцэр з "Вадзіцеля аўтобуса", разведчык з "Даўжэй за стагоддзе", генерал-маёр са "Снайпера". Мацкевіч сыграў ва ўсіх стужках легендарнага Міхаіла Пташука. Яго здымалі Герман, Хаціненка, Астрахан. Але нягледзячы, на здавалася б, такую экранную суровасць, па-за кадрам Іван Іванавіч свяціўся ўсмешкай і чароўнасцю.
У спадчыну ж прыхільнікам засталося 135 кінароляў.
Сяргей Кавальчык, заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі, мастацкі кіраўнік Нацыянальнага акадэмічнага драмтэатра імя М. Горкага: "Ён створаны для роляў афіцэраў, камандзіраў. Іван Іванавіч быў высакародны. Ён быў вельмі прыстойны чалавек, які жыве па правілах гонару. І яго героі, і ён сам... яму іграць нічога не трэба было. Ён сам быў такі".
Ужо заўтра сцэна Горкаўскага тэатра будзе аддадзеная яму. Апоўдні на родных падмостках блізкія, калегі, прыхільнікі развітаюцца з легендай. Раніцай жа ў Свята-Елісавецінскім манастыры адбудзецца адпяванне. Заслужаны артыст Беларусі Іван Мацкевіч будзе адданы зямлі на Усходніх могілках сталіцы.
