Легендарнаму ансамблю "Песняры" спаўняецца 50

1 сентября 2019

Зараз пра тых, дзякуючы каму свет даведаўся  і палюбіў  беларускую музыку. Сёння меламаны ўспамінаюць хіты "Песняроў". Легендарнаму ансамблю спаўняецца  50. Некалькі пакаленняў ведаюць напамяць іх песні "Белавежская пушча", "Волагда", "Касіў Ясь канюшыну". 

Так, песні і сапраўды  годныя. Думаю, гэты эпітэт з папярэдняга сюжэта цалкам дарэчы і тут. За паўвекавую гісторыю  калектыў прайшоў выпрабаванне гучнай славай, знясільваючымі гастролямі, цэнзурай і нават перажыў некалькі расколаў. Як жа зараджаўся галоўны музычны брэнд Беларусі? Чым жывуць сёння пераемнікі справы Уладзіміра Мулявіна, а таксама тыя, хто ля самых вытокаў легендарных ВІА? Іна Пілевіч аб "Песнярах", якія і сёння папулярныя і запатрабаваныя.

Друкавалі афішу, у Афрыку, па-мойму, мы ехалі. І за мяжой нас прадстаўлялі  фольк-рок. І амерыканцы так звалі. У нас тут ВІА незразумелае, а такім вызначаны жанр - фольк-рок. 

Гэты плакат ён захоўвае ў сваім дачным доме як рарытэт. Большасць дарагіх яго сэрцу рэчаў згублена ў бурным патоку гастроляў. Уладзіслаў Місевіч - адзін з першых "Песняроў". Менавіта ён дапамагаў ствараць калектыў Уладзіміру Мулявіну. 

Уладзіслаў Місевіч - заслужаны артыст БССР, саліст ВІА "Песняры" (1968-1992 гг.), саліст ВІА  "Беларускія Песняры": "Шанцаваннем для мяне - знаёмства з Валодзем у арміі. Я быў шчаслівы вельмі,  таму  што Валодзя на той момант быў вядомы ў Мінску музыкант".

У свае 74-ы - у вакальнай форме. За месяц - мінімум 4 канцэрты. У перапынках паміж выступленнямі да юбілею "Песняроў" напісаў кнігу. Чытво для аўдыторыі 18 плюс - сустракаюцца нецэнзурныя выразы. А як без эмоцый і рэзкіх слоў перадаць паўвекавыя перыпетыі ансамбля. 

Легендарны ВІА зараджаўся тут. У Белдзяржфілармоніі ў  гэты дзень роўна 50 гадоў назад была арганізавана эстрадная брыгада пад кіраўніцтвам Уладзіміра Мулявіна. Сёння яго імя носіць гэты сталічны бульвар, а літаральна 2 гады назад тут з'явілася і фігура самога Песняра. І менавіта сюды ў памятныя даты нясуць кветкі прыхільнікі.  

Праўда, першапачаткова яны звалі сябе "Лявонамі". Пераназвацца прыйшлося  да Усесаюзнага конкурсу расійскай эстрады. Будучы музычны брэнд "Песняры" артысты "падгледзелі" ў класікаў - творах Купалы і Коласа.

Марына Мулявіна, дачка Уладзіміра Мулявіна: "Міністэрства культуры і філармонія сказалі, што не могуць нашы хлопцы быць блазнамі.  Лявон, блазан, усё гэта побач. Мы прадстаўляем вялікую рэспубліку. Таму давайце нешта больш сур'ёзнае. І вось Лявон і Місевіч пайшлі ў бібліятэку і знайшлі гэтую назву - ёмістую, аб'ёмную, прыгожую".

Пасля іх назавуць савецкімі "Бітлз". Хоць яны і раўняліся  на ліверпульскую чацвёрку, усё роўна шукалі свой стыль. Фірмовае гучанне "Песняроў" Уладзімір Мулявін адкрыў у спалучэнні рока і фолька. 

Пры тым, што сам не быў этнічным беларусам - нарадзіўся на Урале ў Свярдлоўску. За нашым музычным каларытам адпраўляўся ў глыбінку - з легендарным кампазітарам Ігарам Лучанком правёў шмат  экспедыцый па краіне.

Марына Мулявіна, дачка Уладзіміра Мулявіна: "Для бацькі народная песня, калі ён слухаў, у яго заўсёды кацілася сляза. Чалавек не так разумеў як мы народную песню. Беларускі мелізм - гэта спяваючая Італія, беларуская песня вельмі прыгожая".

Беларуская аўтэнтыка ўлоўліваліся не толькі ў музыцы "Песняроў", але і ў знешнім выглядзе - ад касцюмаў да прычосак. Пераймаючы куміраў, савецкія хлопцы адпускалі валасы да плеч і гадавалі вусы. Хоць такую моду Мулявін увёў выпадкова. 

Леанід Барткевіч, заслужаны артыст БССР, саліст ВІА "Песняры" (1970-1980 гг., 1999-2003 гг.): "Мулявін узяў гітару пад дажджом. Там даху не было. Дакрануўся вуснамі да мікрафона. У яго яшчэ вусоў не было ніякіх. І за гітару…  І яго тузанула токам. І вось пасля гэтага мы так рагаталі скрозь слёзы, пасля гэтага ён адгадаваў вусы".

Раскруцілі нашу класіку на ўвесь свет - "Александрына", "Ручнікі", "Вераніка", гэтым песням апладзіравалі і па той бок "жалезнай заслоны". "Песняры" сталі першым савецкім ВІА, які адправіўся на гастролі ў Амерыку. 

Леанід Барткевіч, заслужаны артыст БССР, саліст ВІА "Песняры" (1970-1980 гг., 1999-2003 гг.): "Самы вялікі часопіс прафесійны Billboard надрукаваў нас на вокладцы і напісалі "Уварванне рускага рока ў заходні". Там быў такі поспех. Ачмурэць".

"Песняры" наступілі на горла сваёй уласнай песні ў хвацкія 90-я.  Унутраныя канфлікты станавіліся прычынай сыходу музыкантаў і часам  паўпарожніх зал. А ў нейкі момант сам Мулявін быў адхілены ад пасады дырэктара. Адбыўся распад калектыву. З'явіўся састаў з прыстаўкай "беларускія". Часцяком у адным канцэрце маглі выйсці на сцэну адразу два розныя ансамблі "Песняры". 

Уладзіслаў Місевіч, заслужаны артыст БССР, саліст ВІА "Песняры" (1968-1992 гг.), саліст ВІА "Беларускія Песняры": "У дзень пералёту ўмудраліся 2 канцэрты адпрацаваць. І гэта на працягу 10 гадоў і больш. Хто гэта вытрымае, сталелі. З'яўляліся сем'і".

Пасля трагічнага сыходу з жыцця Мулявіна калектыў зведаў яшчэ некалькі расколаў. Беларускі дзяржаўны ансамбль "Песняры" не раз быў змушаны звяртацца ў суд, каб спыніць працу клонаў. 

Раман Козыраў, дырэктар і мастацкі кіраўнік беларускага дзяржаўнага ансамбля "Песняры": "Акрамя нашага ансамбля звацца на афішы "Песнярамі" не мае права ніхто. Гэты брэнд замацаваны за дзяржавай. Літаральна сёлета мы падоўжылі яго на 10 гадоў - міжнародную рэгістрацыю, беларускую рэгістрацыю. Гэта каштуе  вялікіх грошай".

За 16 гадоў без маэстра выпусцілі 7 альбомаў. Крытыкі не пазбеглі - у сучасным складзе няма ні аднаго ветэрана ансамбля. Сабраць усе пакаленні на адной сцэне паспрабавалі да юбілею ВІА. 

Раман Козыраў, дырэктар і мастацкі кіраўнік беларускага дзяржаўнага ансамбля "Песняры": "Праз ансамбль "Песняры" прайшло шмат пакаленняў. Мы ўжо пятыя. І сярод іх ёсць пакаленні. Спрабуючы арганізаваць канцэрт на "Славянскім базары",  я выслухаў. Я гавару, што вось гэтыя будуць, а ў адказ:  ды як ён можа? Настолькі палярныя меркаванні нават у сутыкненні адзін з адным нашых ветэранаў".

12 кастрычніка праспяваць разам шлягеры ў Палацы Рэспублікі пагадзіліся не ўсе. Частка музыкантаў адзначыць юбілей асобна - на іншай сцэне. Выканаюць любімае  з песняроўскага рэпертуару на свой лад.