Акрамя мастацкага кіно існуе іншы свет, які паказвае рэчаіснасць такой, якая яна ёсць, і гэта дакументальны фільм.
Менавіта праз яго рэжысёр Галіна Адамовіч і адлюстроўвае сваё светаадчуванне і ўспрыманне жыцця.
Апошняя работа, бадай, самая складаная за яе кар'еру. У карціне «Чужое і сваё» праз рэальныя чалавечыя лёсы і гісторыі аўтар узнімае няпростую тэму дзіцячай паліятыўнай дапамогі.
Моцная па задумцы, сцэнарыі і ўвасабленні стужка ўжо атрымала некалькі ўзнагарод на міжнародных кінафестывалях - спецпрыз на біенале «Соль зямлі» ў Самары, перамогу на фестывалі дабрачыннага кіно «Прамяністы анёл» у Маскве. Аднак не ўзнагароды, а сэнс, закладзены ў фільме, не пакінуць абыякавымі гледачоў пасля знаёмства з ім.
Сёння пад апекай Беларускага дзіцячага хоспіса некалькі тысяч сем'яў з усёй краіны. Штодзень яны атрымліваюць не толькі медыцынскую і псіхалагічную дапамогу, але галоўнае - клопат і ўвагу. А гэты фільм таксама спроба звярнуць увагу людзей на тых, хто побач і хто мае патрэбу ў падтрымцы.
