Чвэрць стагоддзя, як калектыў навукоўцаў ад музыкі расшыфроўвае коды старажытных партытур. Дзякуючы ім беларусы адкрываюць новыя старонкі сваёй музычнай гісторыі. Падрабязнасці - у Наталлі Бардзілоўскай.
Моцарціум у Зальцбургу. Бахаўскае таварытсва ў Лейпцыгу. Музычныя навуковыя цэнтры пры тэатрах “Ла Скала” і “Метраполітэн-опера”. Амаль два стагоддзі, як у свеце ўзнікаюць і працуюць арганізацыі, накіраваныя на захаванне і папулярызацыю старадаўняй акадэмічнай спадчыны. Іх задачы: знаходзіць музычныя помнікі, даводзіць іх да выканання, выдаваць і ўводзіць у навучальны працэс. 25 гадоў таму такая суполка з’явілася і ў Мінску.
“Беларуская капэла” - гэта шэсць навукоўцаў на чале з Віктарам Скарабагатавым. Лірычны барытон на працягу трыццаці гадоў выходзіў на оперную сцэну ў дзясятках роляў. Сёння яго партыя - даследчык і менеджар, які разам з калегамі адкрывае новыя старонкі нацыянальнага музыказнаўства і прапануе сучасным выканаўцам паспрабаваць і каларыт, і цяжкасці партытур даўніны.
З паўтара дзясятка опер, тры балеты, 30 араторый, сотні беларускіх камерных твораў - іх напрацоўкі ў лічбах. За чвэрць стагоддзя “Беларуская капэла” ўзбагаціла рэпертуар усіх калектываў Вялікага тэатра, харавой капэлы імя Шырмы, хора пад кіраўніцтвам Наталлі Міхайлавай, ансамбля “Кантабіле”. Найбольш вядомыя нотныя выданні тэарэтыкаў - “Куранты”, “Полацкі сшытак”, “Рыфматворны Псалтыр Сімяона Полацкага” і “Фауст”. Зрэшты, менавіта ад айчынных навукоўцаў пайшла сенсацыйная навіна: радкі свайго шэдэўра Гётэ дапісваў у супрацоўніцтве з нашым Антоніа Радзівілам. У магнацкім тэатры опера і была пастаўлена. І зараз “Беларуская капэла” рыхтуе гучную навіну!
Вось-вось - і свет убачыць зборнік на 360 старонак “Міхал Клеафас Агінскі. Лісты аб музыцы. Карэспандэнцыя”. Выданне адкрые не столькі кампазітара, колькі музыказнаўца - Агінскага, настаўніка для маладых арыстакратак Фларэнцыі, падарожніка-авантурыста.
У “Беларускай капэлы” бяруцца выключна за новы матэрыял. Навукоўцаў цікавяць творы, якія, пачынаючы з 17 стагоддзя, мала дзе былі паказаныя і амаль не друкаваліся. І даказваюць, што прафесійнае мастацтва на нашых землях зарадзілася адначасова з усім заходнім светам.
