Беларусь развіталася з народным артыстам Аляксандрам Ціхановічам

30 января 2017

Беларусь сёння развіталася з народным артыстам Аляксандрам Ціхановічам. Жалобны цырыманіял пачаўся раніцай. Яшчэ на досвітку ў храм Аляксандра Неўскага на Вайсковых могілках Мінска сталі прыбываць прыхільнікі яго творчасці. Там адслужылі памінальную літургію. Грамадзянская паніхіда прайшла ў Белдзяржфілармоніі. Развітацца без перабольшання з кумірам мільёнаў прыйшлі тысячы людзей. Бясконцая чарада ішла пакланіцца памяці народнага артыста. Светлай памяці...

Расказвае Ніна Мажэйка.

Такім мы яго запомнілі. Вечна ўсмешлівы Ціхановіч. Ужо легенда. У гэта цяжка паверыць. У ноч на 28 студзеня народны артыст пайшоў з жыцця. Ён доўга змагаўся з хваробай, але ніколі не выносіў свой дыягназ на публіку. Разам са сваім анёлам-заступнікам Ядзяй (так ён ласкава звяртаўся да жонкі) даваў канцэрты да крытычнага моманту. Гэта быў яго выбар - ён жыў на сцэне.

"Верасы" - гэта акуляры і вусы. На гэтую фармулёўку гумарыст і жартаўнік з добрым норавам зусім не крыўдаваў. Удзельнікі ўсесаюзна любімага ВІА Аляксандр Ціхановіч і Ядвіга Паплаўская на самай справе сталі сімвалам не толькі калектыву - эпохі. Пра іх дуэт нязвыкла гаварыць у прошлым часе.

У душы рокер Ціхановіч пачынаў сваю кар'еру з духавога аркестра сувораўскага ваеннага вучылішча. Карэнны мінчанін жыў на вуліцы Чычэрына. Сын франтавіка. І хаця сам ваенную кар'еру не прадоўжыў, заўсёды трымаў постаць. Ваенная выпраўка пры такім тэмпераменце. А яшчэ шырыня душы і высокія маральныя прынцыпы. Аляксандр Рыгоравіч жыў з верай. Ніколі не падкрэсліваў, але і не ўтойваў. Хадзіў у храм, быў пеўчым на клірасе і царкоўным старастам. Займаўся дабрачыннасцю, не выстаўляючы напаказ. Першым прыходзіў на дапамогу.

Невыпадкова развітанне з любімым артыстам прайшло ў храме Аляксандра Неўскага - нябеснага заступніка спевака. Людзі прыходзілі на памінальную літургію з раніцы - у самы цёмны час перад світанкам. У гэты журботны для ўсёй краіны момант побач з ім самыя блізкія: дачка Анастасія, унук Іван і, вядома, яго Ядзя. У чорным. Сямейны і творчы тандэм распаўся. Адзінае цэлае зараз без адной паловы.

Грамадзянская паніхіда прайшла без перабольшання ў родных сценах філармоніі. Будынак на бульвары імя Мулявіна - яшчэ аднаго апявальніка беларускай культуры - многае бачыў. Гэтыя сцены памятаюць зусім яшчэ юных Сашу і Ядзю.

З вуліцы ў залу цягнулася бясконцая чарада людзей. Развітацца са сваім Ціхановічам прыйшлі тысячы людзей, незалежна ад рангу і становішча ў грамадстве. Ён быў сапраўдным - яго любілі ўсе.

На чырвоным аксаміце ўзнагароды народнага артыста. У тым ліку нядаўні ордэн Францыска Скарыны. Асабіста ўручаў Кіраўнік дзяржавы ў снежні 2016-га. Ён любіў Беларусь, і яна плаціла тым жа. Ад прыроды сціплы Ціхановіч (і гэта зусім не ўласціва артысту) заўсёды ніякавата сябе адчуваў у такія моманты.

Званне "народны" сапраўды доўгачаканае. Афіцыйна разам з Ядзяй атрымаў толькі ў 2006-м. І то па ініцыятыве Прэзідэнта. Чыноўнікі самі не рашаліся вылучыць кандыдатуру, здаецца, даўно народных, бо сямейная пара ўжо не лічылася ў філармоніі, а стала першым дуэтам у шоу-бізнесе.

Сёння, у жалобны для ўсёй краіны дзень, ганаровае месца ў моры кветак ад удзячных гледачоў заняў і вянок ад Кіраўніка дзяржавы.

Жалобны допуск да артыста афіцыйна адкрылі да 14-ці. Але развітальную цырымонію прыйшлося падоўжыць з-за вялізнай колькасці людзей, якія жадалі праводзіць спевака ў апошні шлях. У самых блізкіх была магчымасць пабыць і развітацца з дарагім чалавекам у Вялікай зале філармоніі.

Любімага артыста выносілі салдаты роты ганаровай варты пад "Малінаўку". Яе выканаў ваенны аркестр. Шлягер на ўсе часы нагадаў марш "Развітанне славянкі". Сёння звонкая "Малінаўка" стала сімвалам развітання.

Здавалася, увесь Мінск прыйшоў пакланіцца памяці Ціхановіча. Большая частка сучасных артыстаў выхаваная на яго творчасці. Саша і Ядзя былі першымі, хто арганізаваў прыватны бізнес - прадзюсарскі цэнтр. Ён умеў адкрываць і гадаваць таленты. Госць тэлепраектаў, член журы і галоўны эстрадны эксперт. Радаваўся і суперажываў калегам.

Хавалі куміра з воінскімі ўшанаваннямі - пад залпы роты ганаровай варты. З малітвай. Апошні прытулак народны артыст здабыў на Алеі зорак Маскоўскіх могілак.

Цяперашні год павінен быў стаць юбілейным для Аляксандра Рыгоравіча. У ліпені яму споўнілася б 65. Народны артыст планаваў канцэрт разам з Прэзідэнцкім аркестрам, але яго жыццё абарвалася… як і песня.