Самую высокую ноту на гэтым тыдні ўзяў Віцебск! "Славянскі базар" - два простыя словы, затое колькі асацыяцый. Валошкавы настрой беларускай паўночнай сталіцы ўжо даўно выйшаў за межы славянскага поля. І гэта яшчэ адзін доказ: культура - самы эфектыўны дыпламат.
Так, славяне на фэсце пакуль у большасці, але да гэтай лічбы набліжаюцца азіяты і нават афрыканцы. Вось такая мультыкультурная пляцоўка са знакам "Зроблена ў Беларусі".
Замежнікі едуць у Віцебск па каларыт. Атмасфера фэставага тыдня і праўда асаблівая - горад ператвараецца ў гіганцкую арт-пляцоўку. Канцэрты, тэатральныя прэм'еры, вулічныя фэсты, горад майстроў - больш за сотню фэставых мерапрыемстваў наведаць адначасова немагчыма.
Аўтографы або сэлфі з зоркай - на кожнай цэнтральнай вуліцы горада. У Віцебску працуе і наша здымачная група. Прама зараз - кадры, якія вы не ўбачыце ў тэлетрансляцыі. Закуліссе фэсту - у Ніны Мажэйкі.
Тралейбусны маршрут № 3. Самы запатрабаваны ў фэставыя дні. Праязджае праз цэнтр горада: амфітэатр, ратушу, драматычны тэатр. Тут можна і трэба адчуць сябе ўсярэдзіне міжнароднага форуму, які рухаецца строга па маршруце і раскладзе. Як у любога брэнда, у "Славянскага базару" ёсць свая "ўпакоўка", кожны год новая. У гэтым - вось такая фіялетава-ліловая. Колеры з прыроднага спектру. Тут, у Віцебску, усё натуральнае, уключаючы эмоцыі.
Валошкавы настрой - гэта правільны дыягназ. Лекаў ад гэтай фэставай ліхаманкі проста няма.
У Віцебску з'явіўся нават валошкавы гід. Бо едуць сюды па атмасферу. Каларытныя вулачкі, музыканты і перформеры прыязджаюць сюды здалёку. Каб растаць у натоўпе і выпрастаць фэставыя ветразі са спадарожным ветрам.
Белы колер сімвалізуе чыстыя думкі і добрыя намеры ўсіх удзельнікаў грандыёзнага форуму. Сёлета краін - 41. Роўна столькі флагаў раздзімаюцца на віцебскім ветры ля галоўнай канцэртнай пляцоўкі - Летняга амфітэатра.
Той самы дом, у якім цябе заўсёды чакаюць, - Летні амфітэатр. Пад гэтым дахам змяшчаецца нават 6-тысячная публіка. Купал вытрымлівае каласальныя нагрузкі, а галоўнае - абараняе ад дажджу. А яшчэ, вядома ж, выконвае эстэтычную функцыю.
Амфітэатр будавалі на месцы катка. Пад Усесаюзны фэст польскай песні. Але гэтай місіі лакацыя праслужыла нядоўга. У 1992-м форум перафарматавалі і прасеклі акно ў Еўропу.
Сёння гэта сучасная пляцоўка, зробленая з улікам усіх тэхнічных і нават пагодных нюансаў. Тут ёсць усё для яркай карцінкі - святлодыёдныя экраны, вышыня якіх з трохпавярховы дом. Гіганцкія формы даюць патрэбны эфект для тэлетрансляцыі. А яшчэ сёлета з'явіўся новы лічбавы гукарэжысёрскі пульт. З яго дапамогай гук у амфітэатры стаў яшчэ больш выразны.
А вось сцэнаграфію адаптавалі пад фірмовы стыль. Галоўная тэма - вада. У Віцебску яна літаральна аб'ядноўвае народы: адна Дзвіна - Беларусь, Расію і Латвію.
"Базар" - гэта, вядома, зоркі. За дзень на галоўнай фэставай пляцоўцы - у Летнім амфітэатры - некалькі канцэртаў. Працуюць суткамі. І дзень, і ноч - аншлаг. Зала ахвотна купае ў авацыях артыстаў. І зоркі плацяць тым жа. Прыязджаюць ізноў і зноў, але не дзеля банка, а дзеля настальгіі - у кожнага сваёй. За гады плённага супрацоўніцтва сталі "сваякамі" "базару". Па-сямейнаму купляюць асабістыя падарункі.
Тым не менш, тут у іх свой шчыльны графік. Бо гэта не адпачынак - камандзіроўка, хай і прыемная. Ірына Алеграва ў Віцебск прывезла свой эстрадны монаспектакль.
Такога ад спявачкі не чакаў ніхто. Тым больш, у 2014-м народная артыстка развітвалася з Віцебскам. Але не змагла пакінуць сцэну.
Прыходзіцца "лавіць" артыстаў на бэкстэйджы, у калідорах і нават на вуліцы. Для зручнасці сёлета ў амфітэатра з'явіўся мабільны прэс-цэнтр. Зараз паглядзець інтэрв'ю можна ў прамым эфіры.
Па славянскую экзотыку ахвотна едуць нават з Уругвая. Вось такі лацінаамерыканскі серыял. А галоўная гераіня - Наталля Арэйра. Актрыса, спявачка і нават дызайнер. Зорка мыльнай оперы, якую, нягледзячы на лёгкасць жанру, загледзелі да дзір.
Вядома, у Віцебск Арэйра прыехала не чытаць рэп. Хоць і гэты імправізаваны батл успрыняла лёгка. Сёлета яна ў журы Міжнароднага конкурсу выканаўцаў эстраднай песні. Яе адзнакі - крык душы. Судзіць, як адчувае.
У Віцебск з'язджаюцца з самых экзатычных краін. Сёлета, напрыклад, дэбютавалі Егіпет, Гвінея. Ужо звыклым удзельнікам стала Куба. Не абышлося без мальтыйцаў. Толькі не рыцараў, а вакалістаў. Курт Калея, дарэчы, дасведчаны канкурсант. За яго плячамі еўравізійная сцэна. Пакараць у Віцебск прыехаў з рускамоўным рэпертуарам.
А вось беларус Яўген Курчыч - больш вядомы публіцы як Слуцкі - выбраў цяжкую артылерыю. Замахнуўся на "Крык птушкі" Уладзіміра Мулявіна.
"Славянскі базар" не абмяжоўваецца канцэртнай праграмай. Горад на тыдзень ператвараецца ў вялізную арт-пляцоўку. Гістарычны цэнтр аддалі на водкуп мастацтву і народным промыслам. Таксама інтэрнацыянальным.
Вячэрнія праменады дапаўняе эфектнае падсвятленне. Ва ўтульным прыцемку прахожыя не разыходзяцца да раніцы. Ці ёсць жыццё пасля "Славянскага базару"? На гэтае пытанне мясцовыя адказваюць: вядома, адразу пасля цяперашняга пачнуць падрыхтоўку да наступнага.
