Сустрэча Аляксандра Лукашэнкі з журналістамі набыла цікавы разварот

10 января 2016

Дарэчы, пасля завяршэння фінальнага матча Аляксандр Лукашэнка правёў сустрэчу з журналістамі, якая набыла цікавы разварот. Пра гэта пазней, а пакуль перадгісторыя.

4 студзеня каманда Прэзідэнта правяла свой першы матч на турніры са зборнай Швейцарыі. Беларусы перамаглі, Аляксандр Лукашэнка вылучыўся 4 галявымі перадачамі. Напэўна, гэта гульня паступова сышла б у гісторыю, калі б не адзін артыкул, які з'явіўся на адным з беларускіх парталаў. Хутчэй, гэта нават не артыкул, а годны афіцыйнага сайта НХЛ аналіз. Малады журналіст Юрый Міхалевіч з ўласцівай маладосці стараннасцю выканаў рэдакцыйнае заданне. Узброіўшыся, як здалося, акрамя ручкі і блакнота яшчэ і секундамерам, ён узяўся разабраць гульню Аляксандра Лукашэнкі.

У выніку свет убачыў матэрыял на 8 лістах, але справа, вядома, не ў аб'ёме. Сумненні выклікала ўжо сама ідэя разбору гульні не прафесійнага спартсмена, а палітыка, які выйшаў на лёд у складзе каманды гульцоў, якія прайшлі школу прафесійнага хакея. Можа быць, аўтар абмяжуецца агульнымі ацэнкамі? Падумалася, адкрываючы аналіз, але сумненні закраліся ўжо на загалоўку. "Разбор без прыхарошванняў. Як гуляе ў хакей Аляксандр Лукашэнка". Як бы дае зразумець Юрый Міхалевіч, што прачытаў да гэтага не адзін дзясятак разбораў з прыхарошваннямі, намякаючы, імаверна, на дзяржаўныя СМІ. Я такіх не ўспомніў і не знайшоў, як ні стараўся.

Зрэшты, пра артыкул. Секундамер працаваў спраўна, а таму скрупулёзна на поўным сур'ёзе да секунды была падлічана працягласць кожнай змены Прэзідэнта, амаль кожнаму кідку Аляксандра Лукашэнкі была дадзена ацэнка, падмацаваная высновамі журналіста. Вось адна з іх:

"Пушчаныя Лукашэнкам шайбы станавіліся лёгкай здабычай швейцарскага галкіпера, які штораз бачыў момант кідку. У гэтым яму дапамагалі абаронцы, якія расступаліся перад Аляксандрам Рыгоравічам. Хоць па навуцы павінны былі станавіцца на лініі кідку, каб заблакаваць выстралы".

З 2005 года, зразумела, не ўсе, але гляджу матчы каманды Прэзідэнта на турніры і не бачыў, каб сапернікі расступаліся адзін перад адным. Цяжка сабе наогул уявіць, каб хакеісты ляцелі ў Мінск са Швейцарыі на турнір, каб расступацца перад шайбай. Ужо да канца першага перыяду пішучы журналіст канчаткова заблытаўся, на якой пазіцыі гуляе Прэзідэнт: нападаючы, блюлайнер або цэнтрфорвард. Пытанне ён падмацоўвае назіраннем.

"Аляксандр Рыгоравіч не лезе ў барацьбу і звычайна займае тую частку пляцоўкі, дзе адусюль яму могуць даставіць шайбу".

Не ведаю, але мне заўсёды здавалася, што менавіта так і дзейнічаюць хакеісты, займаюць такое становішча, каб можна было зручна атрымаць шайбу. Увогуле, да канца гульні былі налічаны 14 змен і 18 хвілін 44 секунды гульнявога часу Прэзідэнта - шмат гэта або мала, не тлумачыцца.

Рэакцыя чытачоў на падартыкульным форуме была не тое каб вельмі бурнай, але абмеркаванне адбылося. Меркаванні былі розныя, але ўжо першыя наведвальнікі нагадалі аўтару год нараджэння Прэзідэнта і асноўны род яго дзейнасці.

Агучыць так агучыць. Пасля фінальнага матча мы запісалі інтэрв'ю з аўтарам артыкула Юрыем Міхалевічам.

Адсутнасць практыкі гульні ў хакей прымусіла нас звярнуцца хоць бы да тэорыі гэтай гульні. Напрыклад, спытаць аб правілах.

Увогуле журналіст прымяніў забаронены ў журналістыцы прыём - ніколі не пішы такія вялікія артыкулы пра тое, у чым не моцна разбіраешся.

Зрэшты, Прэзідэнт адрэагаваў на артыкул прэзентам. Падчас той самай сустрэчы з журналістамі ён падарыў Юрыю Міхалевічу клюшку са сваім аўтографам.

Нам здалося, што наш калега быў падарунку рады, а яшчэ нам здалося - гэта была не падзяка Прэзідэнта, а лёгкая іронія. Пачаць займацца спортам ніколі не позна.