2019 год пачынаецца ў Беларусі без разварушэння. Візіты высокіх гасцей на гэтым тыдні прымусілі нас задумацца, што ў першую чаргу важна для дзяржаў планеты. Усё проста - мір і развіццё. Гэтыя жаданні - спакойна жыць і працаваць - вызначаюць і тэмы размоў палітыкаў. Калі ёсць кантакт і разуменне на міждзяржаўным узроўні, тады імкнуцца налягаць на эканоміку і папулярызоўваць узаемавыгаднае супрацоўніцтва.
Менавіта гэтым прыярытэтам і кіруецца афіцыйны Мінск. Такім чынам, на гэтым тыдні абмяркоўвалі супрацоўніцтва з суседзямі і не толькі. Венгрыя, Турцыя, Украіна… Выходзім на новы этап партнёрства з краінамі афрыканскага кантынента. У беларускай дыпламатыі гэта, дарэчы, яшчэ і частка вялікай стратэгіі далёкай дугі.
"Нам важная рука дапамогі нашых сяброў на шляху да мары" - з такімі словамі да беларускага лідара звярнуўся Прэзідэнт Зімбабвэ. Новы этап развіцця партнёрства з гэтай дзяржавай абяцае быць вельмі плённым. Гэта сумесныя праекты ў энергетыцы, сельскай гаспадарцы, лагістыцы, разведцы і здабычы карысных выкапняў.
Прэзідэнт так і сказаў на сустрэчы з Эмерсанам Мнангагвам: "Ёсць вялікі фронт працы для Беларусі ў Зімбабвэ". Агульны погляд на афіцыйныя падзеі гэтага тыдня ў Наталлі Брэвус.
Можна сказаць, што знешнепалітычны год для Беларусі пачынаецца з Афрыкі. Гарачы кірунак сусветнай эканомікі. Ёмісты і перспектыўны рынак для інвестыцый, тавараў, паслуг і тэхналогій. Маштабны рынак збыту - агульнае насельніцтва кантынента ацэньваецца больш, як мільярд чалавек. Усе разумеюць, што сёння кантынент - каласальная крыніца рэсурсаў.
Гэта быў не толькі першы візіт замежнага лідара ў Беларусь у 2019 годзе, але і першы афіцыйны на вышэйшым узроўні ў гісторыі двухбаковых адносін з Зімбабвэ. У свой час гэта краіна лічылася адной з самых развітых у Афрыцы. У пачатку нулявых крызіс падкасіў эканоміку дзяржавы. Сітуацыя застаецца не самай простай, але вострыя палітычныя рознагалоссі ўжо ў мінулым, услед разлічваюць на паляпшэнне эканамічных паказчыкаў. Аляксандр Лукашэнка даручаў вызначыць надзейныя пункты апоры ў перспектыўным афрыканскім рэгіёне. Зімбабвэ - адна з іх.
Новы прэзідэнт Зімбабвэ, а Эмерсан Мнангагва заняў гэту пасаду ў 2017 годзе, адразу заявіў аб намеры палепшыць імідж дзяржавы ў свеце і аб неабходнасці паляпшаць адносіны з многімі краінамі. Сёння ён усюды гаворыць аб адкрытасці для замежных інвестыцый і бізнесу. У Мінску разлічваюць, што такі падыход пазітыўна адаб'ецца і на рэалізацыі беларуска-зімбабвійскіх праектаў. Гэта перспектыўная краіна Афрыкі. Невыпадкова Масква, як і ўжо даўно Пекін, імкнецца пазначыць тут сваю прысутнасць, заслупаваць месца пад сонцам. У нетрах тут уся табліца Мендзялеева. Краіна - скарбніца золата, плаціны і алмазаў. Але рэсурсы ў зямлі. Вельмі дарэчы будзе дапамога Беларусі, галоўнае багацце якой - спецыялісты і тэхналогіі. Супрацоўніцтва з кантынентам курыруе Віктар Шэйман.
Дарэчы, якасць беларускіх машын кіраўнік Зімбабвэ меў магчымасць ацаніць літаральна ў мінулым месяцы. Яны на ўсю моц працуюць у кар'ерах афрыканскай краіны. Тут прэзідэнту ўручылі ўніверсальны ключ, якім можна завесці любы БелАЗ. Эмерсан Мнангагва не ўтрымаўся і асабіста сеў за руль, каб адчуць моц нашых гігантаў.
На новым этапе партнёрства мы прапаноўваем сумесныя праекты не толькі ў распрацоўцы нетраў і па пастаўках тэхнікі, але ў энергетыцы, АПК, лагістыцы. Падцягваюць да супрацоўніцтва бізнес, вызначаючы механізм фінансавых гарантый паставак. Пакет падпісаных дакументаў па выніках перамоў пацвярджае намер Мінска і Харарэ рухацца далей. Там дакументы аб узаемадзеянні ў сельскай гаспадарцы, навуцы, адукацыі. Бо, калі краіна выходзіць на шлях новай індустрыялізацыі, то без добрых спецыялістаў не абысціся.
Эмерсан Мнангагва, Прэзідэнт Рэспублікі Зімбабвэ: "Мы хочам паглыбіць эканамічнае супрацоўніцтва з Беларуссю. Перад Зімбабвэ стаіць задача распрацаваць сацыяльна-эканамічную праграму, каб палепшыць жыццё грамадзян і паказаць, што ўрад працуе над рашэннем хвалюючых іх праблем. Аднак гэта нялёгкая задача, нам важная рука дапамогі нашых сяброў на шляху да мары. Наша краіна зараз мае патрэбу ў міры і адзінстве".
Значна часцей, чым у далёкай Афрыцы, пра мір гавораць зусім побач, нашы суседзі. Супрацьстаянне ў Данбасе ў Беларусі прынялі блізка да сэрца. Прытулілі тых, хто збег ад вайны. Як загасіць гэты пажар, што яшчэ для гэтага трэба, у Мінску гатовыя абмяркоўваць на самых розных узроўнях. Не спыняецца праца кантактнай групы. Удзел у перагаворным працэсе прымае вядомы ўкраінскі дзяржаўны дзеяч Віктар Медзвядчук.
Афіцыйны Мінск заняў узважаную пазіцыю па ўкраінскім канфлікце, усімі сіламі спрыяючы нармалізацыі сітуацыі ў рэгіёне.
Гэта ацанілі ва ўсім свеце. А ва Украіне даныя сацапытанняў апошнія пару гадоў паказваюць, што самы высокі аўтарытэт сярод кіраўнікоў замежных дзяржаў менавіта ў Прэзідэнта Беларусі. Вышэй, чым у Меркель або Трампа.
Амаль 4 гады прайшло з моманту гістарычных перамоў "нармандскай чацвёркі". І эксперты сыходзяцца ў меркаванні, што альтэрнатывы мінскім пагадненням няма. Гэта адзіны план па выхадзе з крызісу.
Давер нашых суседзяў абавязвае. Але яшчэ больш - само становішча паміж Усходам і Захадам. Трэба тонка адчуваць расклад у вялікай еўразійскай геапалітыцы.
У гэтым сэнсе Беларусь і Турцыя чымсьці падобныя. Турэцкая рэспубліка амаль гэтак жа, як наша краіна, знаходзіцца на раздарожжы Еўропы і Азіі. Апошнія гады не найлягчэйшыя для дзяржавы ў знешняй палітыцы. Гатоўнасць развіваць беларуска-турэцкія кантакты прагучала на сустрэчы з міністрам абароны Турцыі. Ён перадаў прывітанне ад Эрдагана і запрашэнне для Аляксандра Лукашэнкі прыехаць з візітам.
Мы бачым, як усё часцей у вялікай палітыцы дзяржавы пераходзяць на неканструктыўную мову санкцый і ўльтыматумаў. Як гэта - Беларусь адчула на сабе. Але добра, прагматызм бярэ верх. Гэта адзначыў і кіраўнік венгерскага МЗС Петэр Сіярта: "У Еўрапейскім саюзе сёння становіцца ўсё больш прыхільнікаў развіцця цеснага супрацоўніцтва з нашай краінай". Венгры і самі ведаюць, што такое крытыка Бруселя. Ім даставалася з-за пазіцыі па мігрантах. Менавіта афіцыйны Будапешт падтрымліваў Беларусь у пытаннях адмены еўрапейскіх санкцый.
У цэлым 2018 год быў рэкордным па колькасці кантактаў з урадамі краін ЕС і еўраструктурамі. Расце цікавасць заходніх кампаній. Плюсуе і тавараабарот з краінамі Еўрапейскага саюза. І гэта добры прыклад таго, як дыпламатыя дапамагае прасоўваць эканамічныя інтарэсы.
