Мясцовыя жыхары Балбасава не абышлі ўвагай працоўны графік Кіраўніка дзяржавы. У панядзелак Прэзідэнт сустракаўся з моладдзю ў гонар 100-годдзя камсамола (аб гэтым мы распавядзём ледзь пазней). А самы жывы водгук гэтыя зносіны пакінуў як раз у сэрцах тых, хто сам быў калісьці камсамольцам.
Людзі старэйшага пакалення, вядома, лепш разумеюць, што такое камсамольскі рух. Шматлікія нават дагэтуль білеты захоўваюць.
Арганізацыя, якая ўвасобіла мару шматлікіх маладых людзей і, што куды важнейшае, дапамагла ў жыцці знайсці сябе - на гэтым тыдні адсвяткавала свой стогадовы юбілей! І хоць УЛКСМ як рух распаўся яшчэ ў пачатку дзевяностых, аднак яго ідэі, пасыл і імкненне навучыць юнае пакаленне ствараць здаюцца па-за часам.
Дзіўна, але сёння гэта асабліва актуальна - эпоха глабалізацыі, бясконцых інфармацыйных струменяў, у якіх малады чалавек губляецца. Нездарма адным з самых папулярных жартаў у Інтэрнэце была фраза: "Куды ісці пасля інстытута?". Мы, вядома, не падкажам, а вось чаму мінулае варта памятаць, каб рухацца ў будучыню - раскажа Аляксей Волкаў.
Гісторыя - гэта раман, аўтар якога - народ. І, мабыць, адзін з самых яркіх і настальгічных кіраўнікоў стагоддзя дваццатага для шматлікіх - гэта камсамол. За сто гадоў камсамольцы абаранялі Радзіму ў вайне, паднімалі неруш, асвойвалі тайгу, будавалі БАМ, ГЭС і, у цэлым, сваю і будучыню краіны. Аб тым, як былі маладыя, і што сустракалі, гаворыць і Ганна Васілеўна Кавернікава. Ёй - 86 гадоў. Жыве адна ў вялікім доме, падводзіць і здароўе - апошнія гады цяжка хадзіць. Камсамолка са стажам верыла: добрыя справы заўсёды будуць у модзе. Не памылілася. Больш за тое, некаторы час таму ў дзверы пастукалі студэнты, каб дапамагчы.
Спагадлівасць - невычэрпная крыніца "Крыніцы дабрыні" - менавіта так завецца добраахвотніцкі рух. Усяго 50 чалавек. Яны стварылі спецыяльную базу гараджан, і кожны дзень яны дапамагаюць тым, хто застаўся адзін. Сярод натхніцеляў - Віталія Селівончык. Маладая дзяўчына за час вучобы ва ўніверсітэце пачула простае слова дзякуй ад дзясятка чалавек, дзіцячых дамоў і прытулкаў. Бывае вельмі цяжка аддаваць сябе эмацыйна, бо за кожным стаіць часам трагічная гісторыя жыцця. Але так выхаваная бацькамі - нікога нельга пакідаць у бядзе. Мабыць, галоўнае крэда камсамола, якое варта вынесці за яго стогадовую гісторыю. Але яшчэ больш Віталія хваляваліся за 29 кастрычніка - яе, як і шматлікіх маладых, актыўных і мэтанакіраваных, запрасілі ў Палац Незалежнасці.
У месцы, дзе шмат у чым фарміруецца гісторыя незалежнай Беларусі, сабраліся яе аднагодкі, падлеткі. На шчырую і нават нефармальную гутарку з моладдзю Аляксандр Лукашэнка прыйшоў з камсамольскім білетам, каб падкрэсліць захаванне традыцый і пераемнасць пакаленняў. А пазней Прэзідэнт прызнаецца: гады ў арганізацыі сфарміравалі характар, патрабавальнасць да сябе і любоў да працы - неабходную трыяду якасцяў для кожнага.
Ніткі традыцый ледзь не былі разарваныя ў пачатку дзевяностых. Былыя саюзныя рэспублікі спрабавалі сысці ад уласнай памяці. Замест "устав комсомола" жартавалі пра "устав от комсомола" - секлі гідру з крызісаў шокавымі рэформамі - вырастала новая праблема. Адрачэнне ў тым ліку і ад лепшага, што пакінуў УЛКСМ, шмат у чым затармазіла развіццё грамадства - тое, аб чым зараз гавораць шматлікія. Размытыя каштоўнасці ветрам перамен з Захаду і проста неразуменне моладзі: а куды рухацца? У Беларусі тую самую нітку не рвалі, наадварот, будавалі на старым падмурку маяк уласных каштоўнасцяў. І сёння ў эпоху глабалізацыі, навязвання чужых поглядаў, падлеткі арыентуюцца менавіта на гэтае святло, якое дапамагае знайсці сябе.
Перанясёмся ў жнівень гэтага года. Астравец - горад сонца і рэспубліканскай моладзевай будоўлі. Беларускі атрад студэнтаў працуе тут другі год. Яны яшчэ не ведаюць, які іх сюрпрыз чакае 29 кастрычніка, але аб гэтым трохі пазней. А пакуль што камісар Сямён Каляда, дарэчы, будучы інжынер-канструктар, рыхтуе працоўны план дня. Прычын пайсці ў актывісты ў яго было пяць. З намі падзяліўся адной з іх.
Упэўнена крочыць па жыцці, збіраючы асколкі гісторыі ў адзіную мазаіку. Такое прызначэнне знайшоў для сябе ў камсамольскім юнацтве Канстанцін Баландзін. Уступіў у 15 гадоў, нешматлікім пазней стаў "гвардзейцам пяцігодкі".
Яшчэ адзін фіксатар самай рамантычнай эпохі - фатаграфіі. З картак на Канстанціна Іванавіча глядзіць вечна малады Косця, які дае раз і назаўжды адказ на пытанне: "А ці патрэбен быў камсамол?".
Перад гутаркай з моладдзю Аляксандр Лукашэнка яшчэ раз адзначыць: "Жадаю пачуць вас, вашы думкі, ідэі і перажыванні". У лідараў новага пакалення было чым падзяліцца: парк, дзе маладыя пары змогуць высаджваць сямейныя дрэвы. А вось Анастасія Лапко, якая ўзыходзіла на Кіліманджара, прынесла флаг, які падняла над вышэйшым пунктам Афрыкі - там і прыйшла ідэя, як павысіць папулярнасць роднай сімволікі.
Падчас сустрэчы неаднаразова гаварылі аб трэндах у сучасным свеце. І як прыклад сімбіёзу старых традыцый з новым пакаленнем - сацыяльныя сеткі, якія запоўніліся пастамі з Палаца Незалежнасці.
"Выкрала сэрцы" ўсіх прысутных Насця Ванеева. Гэта тая самая дзяўчынка, якая выправіла Максіма Галкіна на расійскім тэлешоу.
Лістапад у Беларусі - перыяд, калі пачынаюць падносіць падарункі. А хутка і Новы год. Аб гэтым і пытанне Анастасіі Прэзідэнту.
У песнях "камсамол абяцаў быць вечна маладым" і, здаецца, не падмануў, больш за тое - пакінуў спадчыну, якая заўсёды побач і заўсёды ў руху. Да прыкладу, вуліца Камсамольская - адна з самых папулярных у моладзі. Нядаўна ёй дадалі фарбаў і атмасферы. А на скрыжаванні паставілі гадзіннік - як напамінак: час спрыяе прабіўным.
Гісторыя камсамола - яшчэ і самая музычная. Лічыцца, што народныя песні скончыліся ў сямідзесятых, пасля пайшлі запар "прафесіянал". А ў тых кампазіцыях, падобна, крыецца самае галоўнае - жыццё і вера камсамольскай моладзі як раз у прабіўны рух: "Пакуль я дыхаць умею, я буду ісці наперад". Дарэчы, з Прэзідэнтам гэтую песню выканаў будатрад з Астраўца.
Савецкае і камсамольскае мінулае - гэта ўсё яшчэ пра нас. Частка гісторыі, якую нельга сцерці. І памятаць, чаго гэта каштавала нашым бацькам, значыць не здраджваць самім сабе.
