На тыдні сусветныя СМІ апубліквалі з Амерыкі навіну, якая міру свету не абяцае. Прэзідэнт Трамп ад імя ЗША як выкананне абяцанняў, пацверджаных ля Сцяны Плачу, прызнаў святы горад трох рэлігій Іерусалім сталіцай яўрэйскай дзяржавы. Зразумела, што пасля слёзы ад газу ў сектары Газа і на беразе біблейскага Іардана чакаць сябе не прымусілі. Палесцінцы, для якіх статус Іерусаліма - ключ да мірнага працэсу ва ўсім рэгіёне, ключ ад горада без бою нікому аддаваць не сталі. У сутычках да, пасля і замест пятнічнай малітвы дзясяткі арыштаваныя, больш за тысячу пацярпелі і, на жаль, не абышлося без загінуўшых.
Сусветная рэакцыя на вельмі несвоечасовую эскападу Вашынгтона апынулася хуткай, жорсткай і неэфектыўнай. Гэта пры тым, што 14 з 15 краін Савета Бяспекі ААН выказаліся супраць ініцыятывы, а Ліга арабскіх дзяржаў запатрабавала ў Трампа рашэнне адмяніць. У найбуйнейшай і вельмі спакойнай ісламскай краіне свету - Інданезіі - пачаліся масавыя акцыі. Паведамляецца аб спробе штурму пасольства ЗША ў мультыканфесіянальным Ліване. Акцыі прайшлі ў Парыжы і Стакгольме. Калі падагульняць сітуацыю двума словамі, то двума словамі Дональд Трамп не толькі паставіў пад пытанне статус ЗША як шматгадовага пасрэдніка на палесціна-ізраільскіх перамовах. Пад удар пастаўленыя ўсе гады цяжкага, здаецца, небам асуджанага на балючыя кампрамісы мірнага працэсу. А перанос пасольства ЗША ў Іерусалім, гэта значыць, прызнанне не дэ юрэ, але дэ факта, гады ж і зойме. Калі ў чым і сыходзяцца тыя, хто з трывогай назірае за падзеямі, дык гэта ў песімізме.
