Аднак што рабіць, калі нават простыя заняткі спортам становяцца недаступнымі для звычайных сем'яў. Цэны растуць, людзям прыходзіцца ўразаць іншыя артыкулы сямейных выдаткаў альбо адмаўляцца ад трэніровак. Пры гэтым больш за ўсё, на 30%, падаражэлі білеты ў басейны, асабліва гэта тычыцца Мінска. "Галоўны эфір" спрабаваў разабрацца, чаму спорт становіцца прыбытковым, але недаступным для чалавека.
Аб тым, што хвалюе людзей, даведвалася Ганна Рублёва.
Папулярнасць басейнаў растлумачыць проста - плаванне падыходзіць усім і практычна не мае супрацьпаказанняў па здароўі, але, мабыць, не кашальку. Абанемент у сталічны басейн з пачатку восені падаражэў у сярэднім на траціну. Прытым, што нават у самой сталіцы калейдаскоп цэн на аквафітнес здзіўляе.
Такім чынам, на званне самага дарагога басейна сталіцы прэтэндуе Палац воднага спорту - 81 тысяча рублёў за 45-хвілінны сеанс. Апраўдвае гэту цану не толькі статус палаца, але і даўжыня дарожак у 50 метраў. А вось ужо на дыстанцыі 25 метраў пачынаюцца разбежкі ў цане. Сеанс у Палацы чыгуначнікаў - 70 тысяч рублёў, у спарткомплексе "Алімп" - 61 тысяча, а ў аналагічным басейне спарткомплекса "Алімпійскі" ўжо 42 тысячы. Самыя лаяльныя цэны на плаванне мы знайшлі ў Мазыры - 35 тысяч за адно наведванне. Пры гэтым якасць вады, даўжыня дарожак і наведвальнасць акваторый прыблізна аднолькавыя. Адкуль тады такая розніца ў цэнах, пытанне адкрытае.
Простая арыфметыка лёгка даказвае - кошт васьмі заняткаў на вадзе адрозніваецца па сталіцы ў два разы. Калі сеанс становіцца даражэйшым нават на 20 тысяч, то за месяц гэта значная сума.
А ў Гомелі наведванне такіх жа 25-метровых басейнаў, як у Мінску, каштуе ў сярэднім крыху больш за 40 тысяч рублёў. Дарожкі запоўненыя і днём, і вечарам. І тут вырашылі не толькі праблему акупнасці, але і падтрымкі хворых дзяцей. Не за кошт камерцыйных абанементаў.
Растлумачыць прычыну розніцы паміж сталічнымі і рэгіянальнымі абанементамі ўлады так і не змаглі. Тут бы ў цэнаўтварэнні мінскіх сеансаў разабрацца.
Сёлета ў Мінску павінны здаць дзевяць новых басейнаў, якія, не выключана, вырашаць пытанні перапоўненасці акваторый і створаць цэнавую канкурэнцыю.
Такая раскоша недазваляльная ў Магілёве. Ужо дзявяты год тут закансервавана будаўніцтва вяслярнага канала з басейнамі і тэніснымі кортамі. Здаць цэнтр міжнароднага значэння павінны былі яшчэ ў 2013 годзе. Але менавіта так выглядаюць дзясяткі мільярдаў рублёў, выдзеленыя калісьці з бюджэту, і закапаныя ў зямлю.
Не да масавага плавання, калі вобласць, якая ўзгадавала чатырох алімпійскіх чэмпіёнаў па веславанні, рыхтуе юніёраў на старых базах. Грошай на завяршэнне будаўніцтва вяслярнага канала ў магілёўскім бюджэце няма. Хоць праект яшчэ можна выратаваць ад разбурэння, напрыклад, перадаць яго жылому раёну паблізу, у якога няма ні аднаго спартыўнага комплексу.
І адсутнасць басейнаў, і недаступнасць абанементаў - крайнасці, якія фактычна не пакідаюць людзям выбару. Але выхад з сітуацыі ёсць. Праўда, бачаць яго тыя, у каго ёсць жаданне вырашыць праблему. І зрабіць плаванне даступным, а не звышпрыбытковым. Нават калі гэта басейн 17 метраў.
