Беларусь і Кітай ужо даўно збліжаюць простыя чалавечыя сувязі. Яны працуюць у нас, мы працуем у іх. Паміж дзвюма сталіцамі - прамыя авіязносіны. Палёт з Пекіна ў Мінск займае прыкладна 9 гадзін. Гэта як на цягніку ў Маскву з'ездзіць.
Нядзіўна, што беларусы і кітайцы ўсё больш падарожнічаюць па гэтым маршруце - і па працы, і па вучобе, і дзеля адпачынку. Як вынік - з'яўляецца ўсё больш і сяброўскіх сувязяў і беларуска-кітайскіх сем'яў. Наша здымачная група даведалася, як ужываюцца беларускія традыцыі і кітайскі менталітэт, на чым будуецца сямейнае шчасце мужа і жонкі з розных частак Еўразіі.
Расказвае Аляксей Адашкін.
Чым больш паміж Мінскам і Пекінам агульных эканамічных інтарэсаў, тым больш чалавечых сувязяў узнікае паміж краінамі. Толькі летась да нас на працу прыехала каля 7 з паловай тысяч кітайцаў. Да гэтай лічбы можна дадаць яшчэ 2 тысячы студэнтаў і аспірантаў з усходу Еўразіі, якія выбіраюць нашы ўніверсітэты. Разам амаль 10 000 кітайцаў, частка з якіх вырашае ў прамым сэнсе звязаць свой лёс з Беларуссю.
Алёна і Юаньцзі пазнаёміліся два гады таму ў Мінску на касцюмаваным тэматычным балі. З тых часоў разам. Згулялі адразу два вяселлі. Адно па кітайскіх традыцыях у далёкім горадзе Куньмін. На свяце было паўтары сотні гасцей - амаль камернае мерапрыемства па мясцовых мерках. Другое вяселле прайшло на радзіме нявесты.
Чатыры месяцы таму ў гэтай беларуска-кітайскай сям'і нарадзілася дачка Маша. Юаньцзі зараз догляд дзіця сумяшчае з вучобай у аспірантуры. Па адукацыі ён гісторык. У Мінску піша кандыдацкую, прысвечаную жыцці ў нашай краіне ў 19 стагоддзі. Вяртацца на радзіму і не плануе - хоча пасля атрымання дыплома ўладкавацца ў адну з беларуска-кітайскіх сумесных кампаній.
Юаньцзі ў Беларусі прыняў праваслаўе. Зараз просіць зваць яго Уладзімірам - такое імя ён выбраў пры хрышчэнні.
Музыка іх звязала. Так можна сказаць аб гісторыі гэтай сям'і. Мастацтвазнаўца Хуан Шаахэн сустрэў сваёй будучую жонку на канцэрце ў мінскай філармоніі. Наталля сама па адукацыі музыкант. І ў гэтым доме зараз па чарзе гучаць піяніна і гармонік.
Знаёмства з бацькамі прайшло па скайпе. Сваякі выбар Шаахэна адобрылі. У гэтай сям'і ўжо двое дзяцей. Імёны звыклыя для нас - Аня і Саша. А вось прозвішча ўжо ўсходняе - Хуан. Як падрастуць, тата збіраецца навучыць іх гаварыць па-кітайску. Гэта мова ўжо вельмі запатрабаваная ў Беларусі.
Гэты рэстаран кітайскай кухні даўно знаёмы аматарам экзатычных страў. Курыца ў кісла-салодкім соўсе і салаты з сырам тофу - родныя стравы і для повара гэтай установы, і для яго гаспадара. Бізнесмен з беларускім імем Ян Лю сам спачатку стаяў ля пліты, асабіста распрацоўваў меню і сёння дэманструе сваё кулінарнае майстэрства.
Ян Лю прыехаў у Беларусь з горада Харбін яшчэ ў 1992 годзе. Вучыўся ў Гомелі на эканаміста. Атрымаўшы дыплом, вырашыў застацца ў нашай краіне. Бо менавіта ў Беларусі Ян Лю стварыў сям'ю. Са сваёй будучай жонкай ён пазнаёміўся на працы. У гэтай пары трое сыноў - Антон, Алан і Брус. Старэйшы ўжо вучыцца ва ўніверсітэце ў Шанхаі.
Кафэ - гэта бізнес сямейны. Ян Лю адказвае за кухню, а яго жонка распараджаецца фінансамі. Як прызнаецца Наталля, па росце колькасці аматараў кітайскай кухні можна меркаваць аб актывізацыі адносін паміж дзвюма краінамі.
У іх розныя культуры, мовы, гастранамічныя прыхільнасці. Але лёс іх звязаў. Зараз яны разам і ў смутку, і ў радасці - так атрымліваецца сапраўднае партнёрства.
