Пачынаем "Галоўны эфір" з мерапрыемства, якое пазіцыянавалася як асабліва эканамічнае, але ў выніку апынулася па сваім утрыманні куды больш маштабным, калі гаварыць аб тэмах, якія на ім абмяркоўваліся. Форум рэгіёнаў Беларусі і Украіны - першы ў гісторыі і такі важны, улічваючы, што яшчэ некалькі гадоў таму здавалася: нашым суседзям не да эканомікі, а ўжо тым больш не да форумаў будзе яшчэ шмат гадоў - тады ва Украіне ў выніку поўнамаштабнага ваеннага канфлікту гінулі тысячы людзей - і вайскоўцаў, і мірных. Пакуль не здарыўся той самы мінскі фармат, які спыніў жахлівае кровапраліцце. Хоць не, хутчэй, прыпыніў, і гэты дамоклаў меч усё яшчэ вісіць над нашай суседкай, трымаючы ў нервовым напружанні цэлы рэгіён. Гэта, вядома, лепш, чым адкрытая вайна, але ўсё яшчэ вельмі небяспечна - гісторыя паказвае: замарожаныя, закансерваваныя, нявырашаныя канфлікты маюць усе шанцы перарасці ў поўнамаштабную бітву з куды больш трагічнымі наступствамі, чым раней. Таму і гаварылі - і Аляксандр Лукашэнка, які сказаў праніклівую прамову аб міры, і Пётр Парашэнка, які дзякаваў усім, хто яму спрыяе, аб неабходнасці вырашэння гэтай найважнейшай сучаснай праблемы Усходняй Еўропы. І як бы камусьці не хацелася зваротнага, вырашыць гэтую праблему павінны мы самі - тры краіны: Беларусь, Украіна і Расія. А дарадчыкі з краін ледзь заходней звычайна аказваюцца саветнікамі ваеннымі, з выцякаючымі адгэтуль наступствамі.
Нам бачыцца вельмі важным, што абодва прэзідэнты не сталі замоўчваць гэтую тэму. Хоць маглі: фармат асабліва эканамічнага форуму гэта дазваляе. Але які тавараабарот, пры ўсёй яго важнасці, калі ўсё яшчэ не вырашанае пытанне ў прамым сэнсе гэтага слова - жыцця і смерці, тым больш што дзясяткі тысяч украінцаў у апошнія гады пераехалі жыць менавіта ў нашу краіну, якую ў адзін голас завуць часцей за ўсё роднай, хай, напэўна, і пасля Украіны.
Прэзідэнт Украіны дзякаваў Беларусі за падтрымку і дапамогу ў міратворчым працэсе. А звяртаючыся да ўкраінскіх гасцей, Аляксандр Лукашэнка вымавіў словы, якія лідары розных краін прамаўляюць даволі рэдка: "Мы за вас вельмі перажываем". Вось так проста і шчыра.
Напэўна, нікому не трэба тлумачыць, што жыццё - вышэйшая чалавечая каштоўнасць, а спакой у краіне - самы дакладны гарант яе захавання. Гэта мы абвыклі ўспамінаць аб жахах вайны толькі тады, калі гаворка ідзе аб Вялікай Айчыннай, і лічым гэта дадзенасцю, забываючы, што так не лічаць у шматлікіх, вельмі шматлікіх краінах - Амерыканскі цэнтр усёахопнага свету, паводле звестак на пачатак 2017 года, налічыў 36 войнаў. Непасрэдны ўдзел у іх прымаюць 28 дзяржаў. З іх амаль палова маюць зацягнутыя канфлікты - такія, што доўжацца больш як 10 гадоў. Колькі людзей гіне ў гэтых канфліктах - можна сабе толькі ўявіць. Для нас бяда ў тым, што лінія фронту, якая расцягнулася па Данбасе, ушчыльную наблізілася да Беларусі ва ўсіх сваіх катастрафічных праявах.
А яшчэ - далёка не першы раз Аляксандр Лукашэнка выразна пазначыў дзяржаўную пазіцыю адносна гэтага канфлікту. І яе таксама важна пацвярджаць як мага часцей. Бо шматлікія адкрыта спекулююць на ўкраінскім пытанні, спрабуючы запісаць Беларусь у дакучлівыя пасрэднікі і міратворцы. Гэтая сустрэча і гэтая пляцоўка - лепшы час, каб агучыць пазіцыю афіцыйнага Мінска.
