Беларусь - Кітай: сяброўства, якому не перашкодзілі тысячы кіламетраў

9 июня 2013

Пошук новых пунктаў судакранання з другой эканомікай планеты для беларусаў, зразумела, пытанне стратэгічнае. І, зразумела, мы не адзіныя, для каго Паднябесная - партнёр прынцыпова цікавы. Эксперты нават вывелі свайго роду формулу: сябраваць з Пекінам - значыць, асядлаць глабалізацыю.

Напрыклад, Кітай і Сінгапур - гэта высокія тэхналогіі, Кітай і Японія - машынабудаванне і станкі. Прычым, выгаду атрымлівае не толькі КНР, але і краіны-партнёры. Для іх эфект нават большы. Акрамя тэхналогій, занятасці і новай прадукцыі, яны атрымліваюць вялізны азіяцкі рынак - у крызіс гэта неацэнная перавага. Чым жа Мінск здолеў зачапіць такога гіганта?


На сяброўства, якому не перашкодзілі нават тысячы кіламетраў, Дзяніс Бальшакоў зірнуў з самага сэрца Паднябеснай.


Эканамічны рост Кітая сёлета чакаюць на ўзроўні 7,3 - 8%. Калі пра такі паказчык большасць заходніх краін могуць толькі марыць, у самім Пекіне хочуць бачыць лічбу больш унушальнай. Для гэтага ва ўмовах глабальнага крызісу вырашылі разгарнуць прамысловую машыну з экспарту на ўнутранае спажыванне. Тым больш што з ростам урбанізацыі ў Кітаі расце і пакупальніцкая здольнасць насельніцтва.


Джойс Ян'юн Ман, праграмны дырэктар Інстытута зямельнай палітыкі імя Лінкальна: Кітай можа сам быць лакаматывам уласнага эканамічнага росту. Першым чынам дзякуючы ўрбанізацыі. Прычым, насельніцтва, якое расце ў гарадах, дазваляе не толькі падтрымліваць кітайскую эканоміку, але і стварае попыт на замежныя тавары і паслугі.


Акцэнт на ўнутраны попыт не значыць адмовы ад інвестыцый за мяжу. Свежы прыклад беларуска-кітайскага супрацоўніцтва - будаўніцтва фабрыкі беленай цэлюлозы. Гэтым прадпрыемствам Беларусь замкне поўны цыкл перапрацоўкі драўніны. Канвеер павінны запусціць у 2016 годзе. Яшчэ адзін сумесны праект - завод па вытворчасці соды. Ён не толькі забяспечыць мясцовы попыт, але і дазволіць выйсці на знешні рынак.


У супрацоўніцтве Мінска і Пекіна няма гульні ў адны вароты. У самім Кітаі нямала сумесных прадпрыемстваў з беларускімі каранямі. Гэта і вытворчасць цяжкіх кар'ерных самазвалаў, кормаўборачнай тэхнікі і трактароў. Адным з першых на кітайскі рынак выйшаў Мінскі завод колавых цягачоў. Ва ўмовах жорсткай канкурэнцыі беларускія спецыялісты перамагаюць дзякуючы інавацыйным прадуктам.


У адказ на самазвалы і цягачы КНР ёсць што прапанаваць Беларусі ў будаўніцтве. Свой шлях ад спажыўца замежных напрацовак да аднаго з найбуйнейшых ігракоў рынку Кітай прайшоў на рэдкасць хутка. І зараз ужо заходні свет здзіўляецца роліку ў Інтэрнэце, дзе кітайцы за 15 дзён узводзяць 30-павярховы небаскроб.


Актыўнае развіццё Кітая добра прыкметна тут - у цэнтральным дзелавым раёне Пекіна. Яшчэ 10 гадоў таму на месцы шматузроўневых развязак і небаскробаў па 70 паверхаў стаялі мясцовыя аналагі хрушчовак. Зараз гэта рай для офіс-менеджэраў і аматараў шопінгу. Большасць пекінцаў прыязджаюць сюды на працу або па пакупкі, але жывуць на поўначы сталіцы або ў прыгарадах. Кошт за квадратны метр у дзелавым раёне зашкальвае за 7 - 8 тысяч долараў.

Рэкордная хуткасць будаўніцтва не адбіваецца на якасці працы. Бум шматпавярховак стартаваў у Кітаі прыкладна паўтара дзесяцігоддзя таму. Ацаніць майстэрства кітайскіх спецыялістаў у Беларусі можна будзе зусім хутка. Да пачатку чэмпіянату свету па хакеі ў Мінску павінны здаць у эксплуатацыю гасцініцу Пекін. Пераймаць вопыт будаўнікоў з КНР, асабліва ва ўзвядзенні праектаў пад ключ, іх беларускія калегі будуць, каб забяспечыць план па экспарце ўласных паслуг. Да 2015 годзе паказчык павінен скласці 1 мільярд долараў.

За 20 гадоў дыпадносін тавараабарот Беларусі і Кітая ўзрос у 100 разоў. У 2012-м краіны нагандлявалі на 3 мільярды долараў. Лічба прыстойная, але, як гавораць беларускія і кітайскія чыноўнікі, далёка не самая высокая. Асабліва, зыходзячы з магчымасцяў дзвюх дзяржаў. Дзякуючы патэнцыялу другой у свеце эканомікі своечасовая стаўка на партнёрства з Паднябеснай абяцае павярнуцца прыстойным выйгрышам.